Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 326]

Schept u selven u lampekijn.

Van der wieghe totten grave
Nevelich die weghen sijn,
Daer des doodes swarte rave
Doovet velen sonnenschijn.

Nochtan can men tallen tide
Licht verspreiden op die baen,
Dat men helder ende blide
Mach deurs levens doncker gaen.

[p. 327]

 

Olie eens vernoeghden herten

 

Voedet best des gheestes lamp,

 

Sodat self die blauwe verten

 

Duken uten widen damp.

 

 

 

Bloemen spruten allerweghen

 

Bi dier lampe guldenen licht,

 

Ja, des Heeren milde seghen

 

Schittert voor u aengesicht.

 

 

 

Van der wieghe totten grave

 

Schept u solvent lampekijn,

 

Dat u lichte - als hemelgave -

 

Totten jonghsten morgenschijn.