Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 324]

Aen een kint.

O kint, wat huppels ende trippels du snel

Alst vrolicke croost der hinde!

Die biekens en hebben gheen scoonder spel

In der honinggheurende linde.

Aertbesiën wencken door struuc ende braem

Wel lancx dinen effenen weghen,

Ende dusent vreughden sonder naem

Comen di fladdrende teghen.

[p. 325]

 

Wel spiegheldes du inder ooghen blau

 

Het eerste des hemels transen,

 

Du saghes het eerste inden morghendau

 

Diamant ende peerle glansen.

 

 

 

Du leendes het eerste aen struuc ofte boom

 

Die cuusheit dijns eighenen herten,

 

Ende trocs eenen scoonen guldenen droom

 

Sacht over die blauwende verten.

 

 

 

Ende ben ic als du niet een kindekijn,

 

Rein huppend doort aertsche ghewemel.

 

Dan sal mi immer ghesloten sijn

 

Die poort totten dichterhemel.