Verspreide en nagelaten gedichten

[p. 159]

Graflied

Mijn weg is afgeloopen,
Een eindjen staat nog open,
Haast klept de laatste stond!
Ik wil, mij te verkwikken,
Nog eenmaal om mij blikken
Op 't lieve wereldrond.

Veel bloemen, vele vruchten
En duizenden genuchten
Vertoonen zich alom;
Mij schijnt de gansche wereld
Van licht en dauw bepereld
Een heilig heiligdom,

[p. 160]

 

Waarin men niet moet treuren

 

Om 't vaderhart te scheuren,

 

Dat zooveel heil verspreidt.

 

Zou ik gestadig weenen,

 

Mij aller vreugde spenen?

 

Dat hiete ondankbaarheid.

 

 

 

Ik ben geen boetepreeker,

 

Ik neem den vreugdebeker

 

Erkentelik ter hand,

 

Ik leêg hem, moet ik sterven,

 

En schenk hem mijnen erven

 

Als kostlikst liefdepand.