Verhalen uit de geschiedenis van België

[p. 51]

XIII.
Jan van Braband en zyne zuster Maria.
(1278.)

Onschuld gered.

Jan de I.^e, hertog van Braband, had eene zuster, ook Maria genoemd, en met den koning van Frankryk, Philip den Stoute gehuwd. Deze vorstin was buitengemeen schoon, geestig en aenminnig; bovendien had zy van haren vader eenen wonderen dichtzin geërfd. Zy ondersteunde met raed en daed begaefde zangers, en dichtte zelve niet onaerdig. Stond onder Lodewyk, den Heilige, de Poëzy in hoog aenzien, zy beviel onder Philip den Stoute niet minder, dewyl de koningin ze beschermde en kweekte.

Daer was in dien tyde aen den franschen hove een

[p. 52]

ellendeling, die door allerlei laegheden tot de hoogste ambten geklommen was. Eerst was hy baerdscheerder en wondheeler van den Heiligen Lodewyk geweest, thans was hy kamerheer en gunsteling van Philip den Stoute. Labrosse hiet die man, die des koninklyken vertrouwens heel onwaerdig was.

De koningin zag ongaerne, dat haer echtgenoot zich door dien gemeenen mensch liet overmeesteren; zoo dat Labrosse vreesde, dat zy hem vroeg of laet ontmaskeren zou; derhalve wilde hy ze daerin voorkomen. Hy gebruikte al zynen invloed op den zwakken geest des konings om de koningin in een valsch daglicht te stellen.

Philip had Maria in tweeden huwelyk getrouwd, en bezat kinderen van zyner eerste vrouw.

De booswicht Labrosse wist het verre te brengen by den koning: hy deed hem gelooven, dat Maria hare eigene kinderen ten troon wilde verheffen, en wel by uitsluiting der zonen van 't eerste huwelyk. Om 's konings vermoeden nog meer aen te hitsen, bragt hy Lodewyk Philips oudsten zoon, met vergift om, en betigtte daer van de onschuldige koningin.

De zwakke Philips leende zulker hatelyke betigting het oor, en om de zuivere waerheid te ontdekken, wendde hy zich tot de waerzeggery! Er leefde destyds te Nyvelt, in België, eene begyn, die voor waerzegster gehouden werd. Beurtelings zond de koning verscheidene persoonen, die zyn vertrouwen

[p. 53]

bezaten, tot haer, opdat zy hem dat yslyk geheim zou ophelderen. Maer Labrosse bewerkte door zyne list, dat de gewenschte opheldering achter wege bleef. Eindelyk kwamen er twee trouwe dienaers des konings van Nyvelt met der volgende antwoord terug: ‘Zegt den koning van mynentwege, dat hy geen geloof mag geven aen den logen en laster, die men van zyner gemalinne verhaelt. Het vergift werd gemengd door eenen man, die dagelyks by den vorst is.’

Intusschen had de arme Maria het middel gevonden, om in 't geheim uit hare gevangenis eenen brief tot haren broeder, hertog Jan, te zenden, waerin zy hem met haren jammerlyken toestand bekend maekte.

Nauwelyks verneemt de hertog van Braband die noodlottige tyding, of hy rydt, enkel vergezeld van zynen schildknaep en zynen hond, in vliegender vlugt, van Brussel tot by Parys, naer Vincennes, alwaer het hof zich toen ophield. In eenen monnik verkleed, dringt hy gemakkelyk door tot in de gevangenis der koningin, ziet en spreekt zyne teêrgeliefde zuster, en krygt de volle overtuiging harer onschuld.

Nu treedt hy als vreemde beschermer op, en, volgens de gewoonte dier dagen, verklaert zich ridder der koningin, bereid, met Gods genade, tegen elken valschen betigter hare onschuld te verdedigen, en ze met lans en degen in 't strydperk te bewyzen.

[p. 54]

Labrosse, de lafhartige lasteraer, de helsche vergiftiger, durft den uitslag des zoogenaemden Godsoordeels niet afwachten. Hy wordt op zyner vlugt achterhaeld, in den kerker geworpen, bekent zyne euveldaden, smeekt om genade, en ontvangt aen de galg den loon zyner gruwelen.

Is dit niet een der schoonste en zielroerendste verhalen, die de middeleeuwen opgeteekend hebben?

Al spinn' de list haer webbe fyn,
Dees zal weldra gebroken zyn.