Hunne deugd, hunne godsdienstigheid, hunne trouw waren wyd en zyd bekend; zy werden van hunne onderdanen aengebeden, en van hunne vyanden zelven geëerbiedigd.
Door den aenbruisenden stroom der vyanden bedreigd, is Reinier verpligt, zich met eenen hoop getrouwen in de omstreken van Conduit te verschansen. Uit zyner vesting valt hy verscheidene malen gelukkig op de vyanden uit; ja, het gelukte hem een twaelftal officieren van Rollo in eene hinderlage te lokken, en te vangen. Hy waende met dezen buit der voornaemslen van 't leger, zyne zaek gewonnen: hy zou ze immers niet vrylaten, dan als de vyand zou afzien van verder 't land in te dringen. Doch 's anderen daegs werd Reinier zelf gevangen, en tot den woesten hertog der Noormannen geleid.
Rollo, een andere Attila, loeg met vreeslyken lach, toen hy vernam, dat het krygslot hem in Reinier zynen ergsten vyand overleverde, en 't eener tyde dien van Albrade afscheurde: want hy kende den teederen liefdeband, welke die echtgenooten vereenigd hield.
De ongelukkige Albrade stuert weldra eenen bode tot Rollo, met den voorstel, hem zyne twaelf veldheeren, in ruiling tegen haren man, weêr te geven.
De barbaer kende geen het minste medelyden: hy was geen christen. ‘Voor morgen (antwoordde hy trotsig) eisch ik myne officiers terug; ik eische daerby al het goud en zilver der landstreek, al de
Auteursrechtvrij