Gedichten

[p. 127]

Onze Stamboom.

Er staat een boom in Hermans woud -
In 't liedrenzalig oponthoud -
Die ruischt en bruist en menigvoud

Den wandelaar verrukt,

En van der Donau verren rand
Tot aan der Noordzee woelig strand
Beschaduwt hy een heerlik land,

Met bloem en vrucht gesmukt.

De boom heeft eenen reuzenstam,
Den vloeden is hy zelfs een dam,
Ook schrikt hem niet des hemels vlam

Noch duizendjaar'ge storm;

Hy heft zich uit der tyden nacht
Ontvouwend, steeds met nieuwe macht,
Des jongen loovers tooverpracht,

Trots rups en wortelworm.

Bezingt den boom in 't lentelied,
Uw stamboom is 't, gelyk ge 't riedt,
Geplant in 't vrye spraakgebied;

Dankt God, die u hem gaf.

Hoog leve Duitschlands eikenboom
Met zynen wyden schaduwzoom.
Droomt onder hem uw' levensdroom,

Vindt onder hem uw graf!