Gedichten

Natuur, Liefde en Kunst.

Praalt weêr 't lentegety frisch in zyn bonten dos,
Zacht, zacht streelt de natuur dan uw verrukten blik,
Vreugdvol trilt in uw oor 's leeuweriks morgenlied,

En 't reinste aardsche genot is uw!

[p. 107]

 

Gansch uw wezen is bly, helder is oog en koon,

 

't Is Gods straal, die u dan zalig verheerelikt,

 

't Is die Liefde, die 't Al teeder te zamen voegt,

 

Die u boven den jammer heft.

 

 

 

Voelt gy 't schoon der Natuur, vat ge 't oneindig Groot,

 

Dooft uw hart niet de vlam, die van de Godheid komt,

 

Nu dan waag zich nw geest stout in het heiligdom,

 

Dat alleen is der kunst gewyd.

 

 

 

Kunstzin, Liefde en Natuur, huizen ze samen hier

 

In eens stervelings borst, zalig voorwaar is hy,

 

Want zyn kleinste gewrocht draagt der onsterflikheid

 

Kenmerk, goddelik ingeprent.