Gedichten

Begoocheling.

Zoet verheugt

De eerste jeugd

Met heur frisschen morgenluister
Nog des levens avondduister.

Is men grys,

Kil als ys,

Schimmen mag men soms omarmen,
Die het stollend bloed verwarmen.

By der beek

Schaduwkreek

[p. 28]

 

Zoek ik, jonge knaap, verholen,

 

Vinken op die daar verscholen.

 

 

 

Doch ik zie,

 

Als ik spiê

 

Door het welig elzenloover,

 

Een verrukkend zingetoover.

 

 

 

Tusschen 't riet

 

Van den vliet

 

Baadt een nymfjen heen en weder,

 

Zonder gordel op en neder.

 

 

 

'k Wil ontvliên

 

En toch zien,

 

'k Wil het schoone wel beschouwen,

 

Alles naderhand berouwen.

 

 

 

Sedert lang

 

Ben ik bang,

 

Dat ik eens ten afgrond renne,

 

Wen ik niet myn schuld bekenne.

 

 

 

'k Ben nu oud,

 

'k Bleve ook koud,

 

Blonk me niet zoo menig reisjen

 

Schooner steeds dat toovermeisjen.