Gedichten

[p. 29]

Lied eens Landmans.

Ik min by rust en vrede
Een recht gemoedlik lied;
Ware ieder in myn stede,
Men bromde of gromde niet.

Men zate,

Men praatte,

Een liefken aan zyn zy';

Men spronge,

Men zonge

Zich 't gansche leven bly'.

Een gaardjen houdt me wakker,
En schenkt me zuur en zoet;
Ik oogst op mynen akker
Een kleinen overvloed;

Het groeit er

En bloeit er,

Waar of ik heen me wend;

Genoegen

By zwoegen,

Het blyft er zonder end.

Ik wou in stad niet huizen,
Daar huizen haet en nyd;
Daar slyt men met te pluizen
Den kosteliken tyd;

[p. 30]

 

Daar vindt men,

 

Verzint men

 

De kunst van leêg te gaan:

 

Hier werkt men,

 

Versterkt men

 

By louter goede daên.