Gedichten

Het Madeliefjen.
(Marquérite.)

Veel halmekens groeiden,

Veel sterrekens bloeiden

In 't bonte verschiet,

Doch geen zoo bescheiden

In 't siersel der weiden

Als kleine Margriet.

Eenvoudig en blozend,

By zusterkens kozend

Niet ver van den vliet,

Was geen zoo lieftallig,

Zoo jent en bevallig

Als kleine Margriet.

[p. 3]

 

Ik zag haar, en wenschte

 

Niet dat ze verslenste,

 

Verdrukt door het riet;

 

Des nam ik wel zachtjens,

 

Verrukt door heur lachjens,

 

De kleine Margriet.

 

 

 

Sints straalt ze, myn schoone,

 

Met dubbele kroone

 

In 's hoves gebied;

 

Ik slyte myn dagen

 

In vrolik behagen

 

By kleine Margriet.

 

 

 

En word ik een' morgen

 

Bevryd van de zorgen

 

En 't aardsche verdriet,

 

Dan treure om my doode,

 

Dan sterve op myn zode

 

De kleine Margriet.