Gedichten

[p. 1]

Natuur en liefde.

De Muggendans.

Waar 't voetpad langs de heining vlucht

Door beemd en weide heen,

Daar zit ik soms in de avondlucht

Gansch stillekens alleen.

De krekels zingen daar in 't gras

Hun allerschelsten toon,

De muggen vinden wis den bas

Dier zangren wonderschoon.

Zy draaijen, zwaaijen bly vergaêrd

In 't dalend hemellicht,

Zy ruischen, kruissen dicht' geschaard

Voor myn verrukt gezicht.

En blydschap hier, en vreugde daar,

Men ziet het iedren dag;

Des stem ik nimmer de eigen snaar

Op somber wee en ach.

[p. 2]

 

En zingt en springt in 't zoel gety'

 

De krekel en de mug,

 

Krioelt en woelt de schepping bly',

 

Dan blyf ik niet terug;

 

 

 

Dan vest ik buiten myne woon

 

In 's hemels bloemenhal,

 

Dan zing ik ook myn schelsten toon

 

Door 't eenzaam vreugdedal.