De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXLVIII.

Dauid vermaent alle Creaturen, naemelick, Enghelen, Sonne, vee, reghen, winden, berghen, boomen, menschen, Koninghen ende Heeren, dat se Godt louen: Ende bewyst Godts goetheit ouer sijn Ghemeynte.

[p. *]

§1

GHY hemelsche creaturen,
Loeft Godt fyn tot deser vren:
Ghy jnwoenders des hemels reyn,
Singht sijn eer' lieflick in't gemeyn:
Ghy Enghelen loeft sijnen naeme,
Ghy sijn hęerkracht loeft hem te saeme,
Ghy Sonn' end Maene loeft hem fyn,
Ghy sterren pryst den naeme sijn.

[p. *]

§2

Ghy hemel hoogh loeft hem eenpaer,
Doet sulcks wolcken end waeter klaer:
Dat alle hemelsche dinghen,
Den lof sijnes naems voortbringhen.

Want doer sijn Woort sterck ende krachtigh,

Wiert alle dingh ghemaeckt eendrachtigh,
Hy heeft alles also bestelt,
Dat het vast'blyft doer sijn ghewelt.

§3

Sy hebben een beuel ontfaen,
Daer ouer derren sy niet gaen.
Ghy walvisschen end afgronden,
Wilt nu sijnen lof verkonden.

Vyer, haeghel, snee, end ys seer koude,

Windt, tempeesten niet om verhouden,
Die den wille Godts volbringht goet,
Loeft hem in alles wat ghy doet.

§4

Pryst hem berghen end hueuels al,
Vruchtbaer boomen t'gantsche ghetal,
Der Cedren end des vees met een,
Wilde dieren groot ende kleen.

Vlieghende voghels groot van węerden,

Dieren kruypende langhs der ęerden.
Ghy Koninghen end volcken ryck,
Vorsten end Rechters all' ghelyck.

§5

Ghy jonghers, dochters, jongh end oudt,

[p. *]

 

Singht sijn lof om best in eenuoudt,

 

Want hoogher is sijnes naems eer',

 

Als hemel end ęerd' immermeer.

 

Den hoorn sijns volcks heeft hy verheuen,

 

Tot sijner eer', sulcks is ghegheuen,

 

Israel sijn volck seer ghewis,

 

T'welck sijn bemindt eyghendom is.