De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXXXVIII.

Dauid loeft Godts goetheidt, die hem wt gheuaerlickheit verlost, ende tot die Koninghlicke eere ghebraght hadde: Hy seyt oock dat hy Godt dancken wilt, ende dat alle andere Koninghen Godt daerom prysen sullen: Ende troost hem, dat hem Godts bystandt nemmermeer ontbreken sal.

[p. *]

§1

ICK danck' v HEER wt s'herten grondt,
Lippen end mondt,
V' eer' voortbringhen:
Voor den vorsten wil ick O Heer,
V' lof end eer,
Ghestaedigh singhen.
Ick wil in uwen tempel saen,
V bidden aen,
End eer' bewysen:
End v dancken om v' goetheit,
End ghetrauwheit,
niet om volprysen.

[p. *]

§2

Ghy hebt uwen naem ghemaeckt groot,

Als ghy in noot,

V' toont waerachtigh:

Als ick v aenroepe Heer', ghy

Verhooret my,

End troost my krachtigh.

Dies moeten die Koninghen al,

In desen val,

V seer vereeren:

Als se verstaen dat steedts v' Woort,

Vast blyft nu voort,

O Heer der Heeren.

§3

Sy moeten ghedencken verhueght,

In groote vrueghdt,

Heer uwer wercken:

End bekennen dat Godts lof fyn,

Eewigh sal sijn,

Węerdigh t'aenmercken:

Want ghy seer hoogh' sittend' aensiet

Dat hier is niet

Gheacht, demoedigh.

Van verren ghy die stoute kent,

Daer van ghy wendt,

V' ooghen goedigh.

§4

Als ick in angst end teghenspoet,

[p. *]

 

Ben in kleynmoet,

 

Ghy my verquicket.

 

Oock teghen myn wreetsten viandt,

 

V' rechte handt,

 

My hulp' toeschicket.

 

Ghy sult myn kruys eyndighen schier,

 

Want goedertier,

 

Sijt ghy ghestaedigh.

 

Het werck uwer handen sult ghy

 

Voluoeren vry,

 

O Heer' ghenadigh.