De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXXXVI.

Dauid verweckt die gheloouighen tot dancksegghinghe, ende stelt hem daerom veel exempelen der kracht ende goetheidt Godts voor ooghen, so wel in den gheschaepenen creaturen, als in sijnen bystandt, daer met hy sijn kercke gheholpen heeft.

[p. *]

§1

DANCKET Godt nu opentlick,
Hy is doch seer vriendelick,
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§2

Singht Godt, want hy is seer groot,
Wydt bouen d'afgoden dood'.
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§3

Wilt onsen Godt vereeren,
Hy is een Heer der Heeren.
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§4

Pryst hem die wonderen doet,
Doer sijn kracht in ouervloet.
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit

§5

Die den hemel ghemaeckt heeft,
End een heerlick cieraet gheeft.

[p. *]

 

Want sijn groote goedicheit,

 

Gheduert in der eewicheit.

§6

Die op t' water d' ęerde swaer,
Wydt wtghestreckt heeft voorwaer.
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§7

Die cierden des hemels throon,
Met lichten seer groot end schoon.
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§8

Die de Maen' end sterren klaer,
Laett herschen des nachts eenpaer:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§9

Die de Sonne laet wtgaen,
Om den dagh so voor te staen:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§10

Die in AEgypten met macht,
D'eerst gheboren' heeft ombrachtt
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§11

Die sijn volck van Israel,
Heeft verlost wt angst seer fel:
Want sijn groote goedicheit,

[p. *]

 

Gheduert in der eewicheit.

§12

Doer sijn handt seer sterck met macht,
End doer sijnen aerm vol kracht:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§13

End die de baeren seer wreedt,
Des Męers deelde wydt end breedt:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§14

Die Israel liet voort aen,
Drooghsvoets doer t'roode Męer gaen:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§15

Die Pharao met sijn kracht,
In't Męer haest heeft omghebracht:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.
***

§16

Die oock ghaf den volcke sijn,
Dat gheleydt doer die woestyn':
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§17

Die de Koninghen rebel,
Versloegh in sijn gramschap snel:
Want sijn groote goedicheit,

[p. *]

 

Gheduert in der eewicheit.

§18

Die ruesen sterck onbesorght,
Heeft de Heer' selue verworght:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§19

Syn handt sloegh den Amorryt
Sihon tot niet in den strydt:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§20

Og den Koningh tot Basan,
Bracht Godt oock also daer van:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§21

Dit landt vol met ouervloet,
Ghaf hy t'volck tot een erfgoet:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§22

Dat verkreegh hy in den strydt,
Den sijnen t' eewigher tydt:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§23

Hoe wy meer waeren beswaert,
Hoe ons meer hielp Godt vermaert:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

[p. *]

§24

Hy bracht ons wt den handen,
Aller onser vianden:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§25

Hy is die de spyse gheeft,
Allen wat ter węerelt leeft:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.

§26

Loeft den naeme Godts ghewis,
Die een Heer des hemels is:
Want sijn groote goedicheit,
Gheduert in der eewicheit.