De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXXXV.

Dit is een vermaeninge aen dat Ioedtsche volck

[p. *]

tot danckbaerheit, ouer die weldaeden Godts die het ontfanghen hadde, maer in sonderheit ouer die kracht die Godt in de verlossinghe wt AEgypten bewesen hadde. Daer in oock die afgoden ende haer valsche diensten verspottet werden.

§1

LOEFT nu vry onses Godts naem,
Al ghy dienaers des Heeren,
Komt wilt hem prysen al t'saem,
Ghy die daer woent met eeren
In sijn huys: Wilt hem louen,
In sijn schoone voorhouen.

§2

Loeft den Heer, want hy is goet,

[p. *]

 

Sijns naems eer laett nu hooren:

 

Hy is lieflick ende soet,

 

Dies heeft hy hem verkoren,

 

Israel end Iacob vrom,

 

Tot een eewigh eyghendom.

§3

Ick weet wt Godts gheboden,
Dat de Heer' hoogh' ghepresen,
Meerder is dan d'afgoden:
Want wat hy wilt, moet wesen,
In hemel end d'ęerde bloot,
In de Zee diep' ende groot.

§4

Hy doet die wolcken opstaen,
Van t'eynde des ęerdtrycken:
Den blixem laett hy wtgaen,
Den reghen desghelycken:
Hy bringht den windt voort vol macht,
Wt sijn schatkamer met kracht.

§5

D'eerste gheboren' in't landt
AEgypti, sijn ghestoruen,
Mensch' end vee kaemen ter schand',
End waeren t'saem verdoruen.
In AEgypten sagh men klaer,
Godts teekenen wonderbaer.

§6

Pharao was verslaeghen,
Met sijn knechten al t'saemen.

[p. *]

 

Koninghen tot dien daeghen,

 

End volckeren omkaemen.

 

Sihon end Og tot Basan,

 

Verghinghen in Chanaan.

§7

Hy ghaf sijn volck Israel,
Haer landt tot eener eruen,
Om dat te besitten wel,
Altydt, sonder verderuen.
Heer uwes naems heerlickheit,
Gheduert in der eewicheit.
***

§8

Godts ghedachtenisse fyn,
Gheduert tot allen tyden:
De Heer' sal oock dat volck syn,
Richten, end doen verblyden.
Hy sal sijnen knechten goet,
Vriendlick wesen ende soet.

§9

Der heydenen beelden slecht,
Siluer end goudt steedts blyuen:
T'maecksel der menschen onrecht,
Om boosheit te bedryuen.
Haer mondt kan gantsch spreken niet,
heen harer ooghen jet siet.

§10

Haer ooren niet hooren gaer,
Gheen Gheest komt wt den monden:

[p. *]

 

Die die maeken sijn voorwaer

 

Also: Sy oock die gronden,

 

Vast daer op haer vertrauwen,

 

Ende haer hope bauwen.

§11

O ghy huys van Israel,
Singht, wilt Godt eer' bewysen:
Loeft hen Aarons huys snel,
T'huys Leui met hem prysen.
Loeft den Heer', hem oock nu vreest,
Pryst hem, danckt hem in de gheest.

§12

Gheloeft end hoogh' verheuen,
Sij Godt wt Zion krachtigh,
Die hem 'gantsch heeft begheuen,
Om te blyuen wonachtigh,
In die stadt Ierusalem,
Loeft hem met herten end stem.