De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXXXI.

Dauid ghetuyght van sijne afsteruinghe ende ootmoedicheit, Ende is van Godts bystandt gantsch versekert.

§1

MYN hert' is Heer' in groot eenvoudt,
Ootmoedigh: oock en sijn niet stout
Myn ooghen: Ick derr' niet bestaen,
Dinghen die

[p. *]

 

my te bouen gaen.

§2

Hebb' ick myn boose lusten wilt,
Niet ouerwonnen end ghestilt,
Hebb' ick my also niet verkleent,
Als een kindt dat die moeder speent.

§3

Hebb' ick my niet ghelyck O Heer,
Gheacht als een kindeken teer,
Iae als een ghespeent kindt seer fyn,
Met recht' magh ick verstooten sijn.

§4

Israel sal van nu voort aen,
Op den Heer sijnen Godt vast staen,
End hopen op sijn goedicheit,
Van nu tot in der eewicheit.