De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

(2010)–Petrus Datheen– rechtenstatus



Psalm CXXIX.
Die kercke Godts wert vęrmaent, nae datse seer van haeren vianden is benauwet gheweest, ende nu heerlick vertroost is, datse haer verblyde. Daer beneuen voorseyt die Prophete dat verderuen der godtloosen, als is't dat se een korte wyle, wat schynen te wesen.

[pagina *]
§1 VAN der jueght aen hebben sy my gequelt, Duysentmael, dies spreeck' Israel met sinnen, Van der jueght aen leuerden sy my t'veldt, Maer sy hebben my niet konnen verwinnen.
§2 Ick draeghe die merckteekenen aen't lyf, So dat ick gantsch doerploeght te wesen schyne, Op den rugghe met voren diep' end styf, Gantsch ontween is myn aerm vleesch doer dees pyne.
§3 Maer Godt die alles rechtuęerdelick doet, Heeft der godtloosen banden afghesneden, Dat sy ter schanden werden die onvroet, Zion wenschen t'verderf angst met onvreden.
§4 Dat sulck mensch' als gras werd' aen elcken kant,
[pagina *]
T'welck op mueren end daeken onbequaeme Groeyt, t'welck haest verdrooght, daerom' oock niemant, Aerbeyden wil, op dat hy't bringhe t'saeme.
§5 Men sagh noyt dat eenigh maeyer daervan, Een handtvol heeft ghebracht t'eenighen tyden, Veel min heeft daer van jet ghebracht die man, Die schoouen bindt op't velt aen allen zyden.
§6 Sy alle die daer wandelen voorby, Spreken niet, Die segheninghe des Heeren Sy ouer v: Wy seghenen v vry, In den naem Godts die verhooght is in eeren.