De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXXVI.

Dat volck wt die gheuanghenisse wederkee-

[p. *]

rende, danckt den Heere, ende biddet dat hy die aengheuanghen verlossinghe volbringhen wille: ende leert, dat Godt nae groote benauwtheden eenen heerlicken troost den sijnen laet toekommen.

§1

ALS Godt Zions gheuanghen al,
T'saem verlost heeft nae sijn gheual,
So waeren wy verhueght al t'saem,
Ghelyck sy die droomen bequaem.
Onse mondt is gantsch vol ghewesen,
Van vrueghdt end lofsanghen ghepre-

[p. *]

 

sen,

 

Dan sprack t'volck allesins, wel aen,

 

Godt heeft sijn volck wat groots ghedaen.

§2

Godt die heeft op dit mael voorwaer,
By ons ghedaen een werck seer klaer,
Daer in dat wy tot deser tydt
Hertelick vroo sijn end verblydt.

Heer wilt ghenaedelick afwenden,

Ons gheuanghenis end elenden,
Dat wy moghen wesen ghelyck,
Een schoon wel ghewatert ęerdtryck.

§3

Sy die met traenen end verdriet,
Haer goet saet saeyen, so men siet,
Sullen wederkeeren met vrueghdt,
End dat maeyen sijnde verhueght.

Sy sayen haer goet saet met weenen,

End sullen haest groot ende kleene,
Kommen end bringhen met vrueghdt groot,
Haer volle schoouen in den schoot.