De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDe Prophete bewyst, dat daer niemant beter versekert is in den noot, dan alleyn die gheloouighen, welcker benauwtheit maer eenen ooghenblick gheduert: Hy roept oock Godt aen ten trooste der vromen ende straffe der godtloosen. | |
§1DIE op den Heere vast betrauwen,
Die sullen niet vergaen,
Maer eewigh blyuen staen:
Iae so vast' in allen benauwen,
Als die berghen van Zion pleghen,
Son-
| |
[pagina *]
| |
der beweghen.
| |
§2Ghelyck Ierusalem rontsommen,
Met berghen is bevrydt,
So sal oock t'aller tydt,
Godt sijn kindren te hulpe kommen,
In haeren noot, nae sijn oorkonden,
Tot allen stonden.
| |
§3Godt sal t'leuen niet altydt laeten
Der sijner, in der handt
Van den wreeden Tyrant:
Op dat hen die vrome niet gheuen
Tot quaet, end die handt niet wtsteken,
Tot veel ghebreken.
| |
§4Helpt Heer' die vrome vroegh end spaede,
Maer straft die menschen loos,
Die gaen in weghen boos,
Met hen die lust hebben in quaede.
Doch Israel sal hebben vrede,
End voorspoet mede.
|
|