De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXV.

Dauid bidt Godt dat hy met sijn volck so ghenaedelick will' ommegaen, dat het bekennen magh, dat hy alleen Godt is, ende dat die afgoden niet anders dan een werck der menschen handen sijn.

§1

NIET ons niet ons, maer v behoort O Heer',
Om uwes Woorts wille alleyn die eer,
T'welck is end blyft waerachtigh.
Waerom souden die heydenen met spott,
Lachende seg-

[p. *]

 

ghen: Waer is nu haer' Godt,

 

Dien sy aenroepen klachtigh?

§2

Onse Godt woent in den hemel voorwaer,
Hij maeckt end doet alles in't openbaer,

Wat hy wilt in den landen.

Maer aller heydenen afgoden sijn,
Niet dan goudt end siluer gheloutert fyn,

Wercken der menschen handen.

§3

Se hebben monden end spreken gaer niet.
End ooghen der welcken gheene jet siet,

Het zijn al doode dinghen.

Sy hebben ooren, maer gantsch gheen gehoor,
Nuesen, nochtans wat men hen stellet voor,

Gheenen rueck' sy inbringhen.

§4

Sy hebben handen end grypen niets aen,
Haer voeten konnen gantschelick niet gaen,

Haer kele kan niet spreken.

Die se maeken sijn hen ghelyck voort aen,
End die se besoecken end daer op staen,

[p. *]

 

Sijn daerby vergheleken.

 

***

§5

Maer ghy Israel hoept op den Heer reyn,
Hy is uwe hulp' end v' kracht alleyn,

End uwen schilt beuonden.

Ghy huys Aarons op Godt vast betrauwt,
Hy is v' sterckheit als ghy sijt benauwt,

Die v helpt t'allen stonden.

§6

Ghy die Godt vreest laett v' hop' sijn gestelt,
Op Godt die v' kracht is end v' ghewelt,

Voor wien die boose beuen.

De Heer ghedenckt onser, hy wilt oock goet,
Israel en Aarons huys met spoet,

Sijn segheninghe gheuen.

§7

Allen dien die Godt vreesen in't gemeyn,
Het sij dat se groot sijn of oock seer kleyn,

Doet Godt veel goedts ghenaedigh.

De Heer sal v meer seghenen altydt,
End uwe kinderen maecken verblydt,

Doer syn goetheit weldaedigh.

§8

Ghy sijt dat volck dien God wt liefden geeft,
Veel goets: Die den hemel end d'ęerde heeft,
Ghemaeckt seere bequaeme.
Die hemelen sijn des Heeren alleyn,
Der menschen kinderen dat ęerdtsche pleyn

[p. *]

 

Ghaf hy in, al te saeme.

§9

Die Iooden en sullen Heer uwen lof,
Niet verkonden: noch sy die nu in't stof,

End in't graf sijn gheleghen.

Maer wy die leuen sullen ouer al
V altyt louen met blyde gheschal,

End prysen aller weghen.