De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXIIII.

Een korte beschryuinghe der verlossinghe Israels wt AEgypten, ende der sonderlickste wonderwercken die tot dier tydt geschiedt sijn.

§1

DOE Israel AEgypten landt verliet,
End als t'huys Iacobs gantschelick afschiedt,
Van t'vremdt volck, end sijn wesen:
Iuda wiert Godts heyligh' eere seer klaer,
End Godt wierdt

[p. *]

 

Israels Heer' openbaer,

 

Iae een HEER hoogh' gepresen.

§2

Die Zee sagh sulcks aen end weeck seer verbaest,
De Iordaen oock was ghedwongen met haest,

Haer achterwaert te keeren.

Als schaepen spronghen die berghen met een,
End die hueuelen ende berghskens kleen,

Ghelyck lammerkens teere.

§3

Wat was v Zee, dat ghy wegh vloodt so saen,
Ende waeromme sijt ghy O Iordaen,

So te rugghe ghedreuen?

Berghen waerom spronght ghy als schaepen vet?
Ghy berghskens waerom hebt ghy v ontsett?

Als lammerkens die beuen?

§4

Voor Godts aenschyn die alle dingh vermagh,
Voor Iacobs Godt, voor wien so men daer sagh,

T'ęerdtryck beefde waerachtigh.

Voor dien Godt, die maeken kan eenen steyn

[p. *]

 

Tot een Męer, end doet springen een fonteyn',

 

Wt een steenrotse krachtigh.