De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm CXIII.

Dauid verweckt alle menschen om Godt te louen, welcke alle dinghen bewaert, regiert ende verandert nae sijn voorsichticheit, doer de welcke hy die ootmoedighe ende ellendighe alle tydt verheft.

§1

GHY kindren die den Heer' dient vry,
Loeft ende pryst sijnen naem bly,
Laett die hooghheit Godts sijn ghepresen:
Laet seer heerlick nu sijn verklaert,
Des Heeren naem seer wydt

[p. *]

 

vermaert,

 

End eewighlick voort verhooght wesen.

§2

Van der Sonnen opghangk seer klaer,
Tot den ondergangk moet eenpaer,
Gheloeft wesen uwen naem Heere.

Die ouer allen volcken wreedt,

Herschet end so wydt end so breedt,
Als de hemel is streckt sijn eere.

§3

Wie is onsen Heere ghelyck,
Die in sijn hemelsch Koninghryck,
So verheuen is met eerwęerde?

End van daer sijn ooghen afslaet,

Siende hoe't allesins toegaet,
In den hemel end oock op d'ęerde.

§4

Hy heft seer fyn op wt den stof,
Die kleyne tot sijn eer' end lof,
Wt den dreck verhooght hy den aermen.

Dat hy hem by den Vorsten groot,

Iae by den Vorsten sijns volcks bloot,
Verheffe nae sijn groot ontfaermen.

§5

T'huys des wijfs t'welck was onvruchtbaer,
Gheeft hy vol kinderen eerbaer,
Die in 't huys spelen end op straeten.

[p. *]

 

So dat d'onvruchtbaere veracht,

 

Kindren ghewint met grooter macht,

 

Dies sy verblydt wert bouen maeten.