De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XCIIII.

Dit is een ghebedt teghen die Hypocriten, die hen decken met den naem der kercken, Ende middeler tyt die schaedelickste vianden der seluighen sijn, diese wreedelicker veruolghen, dan alle andere doen.

§1

O GODT, ghy die Godt sijt der wraeken,
End hart straft all' onrechte saeken,
Verschynt, toont v in't openbaer.
Maeckt v op ghy die richtt t'ęerdtryck,
Betaelt den stouten

[p. *]

 

all' ghelyck,

 

Nae verdienst haers hooghmoets seer swaer.

§2

Hoe langh' sullen die boose t'saemen,
Hen des quaets roemen sonder schaemen,
End hen verblyden met hooghmoet?

Hoe langh' sullen se roemen koen,

Die niet anders dan boosheit doen,
End stoutelick poffen onvroet?

§3

Se slaen O Heer v' volck ontstucken,
V' erfdeel sy gantschlick verdrucken,
Dan roouen se dat gantsche landt.

Weduwen end den vramden man,

Dooden sy, end gaen vry daervan,
Iae spreken noch sonder verstandt:

§4

Godt en weet niet van onsen wercken,
Godt Iacobs kan noch sien noch mercken
Ons doen, t'welck is beschickt so fyn.

Merckt doch menschen onwys end sot,

Wilt ghy blyuen so dwaes end bot,

[p. *]

 

End altydt so wtsinnigh sijn?

§5

Godt die v heeft ghemaeckt die ooren,
End d'ooghen, soude hy niet hooren?
Of sien? Soud' hy niet mercken aen?

Hy die de volckeren castydt,

End gheeft verstandt tot sijner tydt,
Soud' hy v' niet straffen end slaen?
***

§6

Doch de Heer weet s'menschen gedachten,
End dat se met all' haere krachten,
Ydel sijn end gantschelick niet.

Wel hem dien ghy onderwyst Heer,

End die oock in uwes Woortsleer',
Daeghlicks toeneemt met allen vliet

§7

Op dat hy hem niet en derf schromen,
Als die tydt sal wesen ghekomen,
Die vol van angst wert end weemoet,

Dewyl dat men den put wtgraeft,

Voor hem die steedts tot boosheit draeft,
T'welck t'eynd' is van sijner voorspoet.

§8

De Heer' en sal niet gantsch verderuen,
Noch verlaeten t'volck sijner eruen,
Dat op hem vast betrauwen sal.

Maer hy sal sijn gherechticheyt

Toonen, dan sullen met bescheydt,

[p. *]

 

Die vrome hem toevallen al.

§9

Waer is hy die my is bystandigh,
Teghen die boosdaeders viandigh,
End teghen dees godtloosen hier?

Hadd' my de Heer niet byghestaen,

Ick waer' langhe t'onderghegaen,
Iae myn siel' waer' in't graf nu schier.

§10

Ick dacht' dat myn voet onghestaedigh,
Schier viel, maer v' goetheit ghenaedigh,
Onderhielt my altydt O Heer.

Myn hert' was vol droefheit end noot,

Maer v' schoon vertroostinghe groot,
Heeft daernae myn siel verhueght seer.

§11

Wat hebt ghy ghemeyns met hen allen,
Die v' volck swaerlick ouervallen,
Onder den schyn des rechts seer goet?

Nae t'leuen des vromen sy staen,

End storten hier end daer voort aen,
Seer wreedelick t'onschuldigh bloet.

§12

Maer Godt is my beschuttingh' machtigh,
Myn toeuerlaet end troost seer krachtigh,
Haer quaet hen wert vergholden haest.

Hy sal se wtroeyen ghemeyn,

Om haere misdaeden niet kleyn,
Godt maeckt se te niet end verbaest.