De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LXXXIX.

Dit is een ghebedt der gheloouighen voor die

[p. *]

benauwde kercke. Se stellen voor ooghen die beloftenissen die Dauid gheschiedt sijn, daer nae verhaelen se die wonderwercken Godes, die hy tot hulpe sijner kinderen ghedaen heeft, ende verlaeten hen op die toekomste Messiae,klaeghende ouer die elendighe verwoestinghe der kercken, die nu langhe gheduert hadde: Ende bidden dat Godt haer eyndelick sijn genaede bewysen wille.

§1

VAN des Heeren goetheit sal ick singhen altydt,
Sijn waerheit sal ick roemen met herten verblydt:
Want t'is openbaer dat sijn ghenaede sal blyuen,
Tot in der eewicheit,

[p. *]

 

also men siet beklyuen,

 

Den hemel dien hy heeft ghemaeckt, om te bewysen,

 

Die sekerheidt sijner waerheit niet om volprysen.

§2

Ick hebbe, spreeckt de Heer, gemaeckt een vast verbondt,
Met Dauid mynen knecht, dien ick voors' węerelts grondt,
Verkoren hebb' end met eedt sekerlick ghesworen,
Dat voort aen soud' eruen t'gheslacht van van hem gheboren,
Dese ghenaede, dat de Koninghlicke kroone,
Soud' blyuen eruelick in sijn geslachte schoone.

§3

D'hemelen prysen Heer, v' wercken wonderbaer,
In v' gemeynte goet, schynt uwe waerheit klaer

[p. *]

 

Niemant isser so hoogh' gheklommen t'heeft ghebleken,

 

Die by v in sterckheit kan wesen vergheleken.

 

Geen engelen sijn in kracht so hoogh'opgeresen,

 

Die ghelyck konnen sijn uwen godlicken wesen.

 

***

§4

In de ghemeynte sijner heyligen seer goet,
Is Godt sterck, ooc wert hy ghevreeset met ootmoet.
Heer der hęerscharen ghy doet buyghen alle krachten,
O eewigh Godt seer sterck, wie is v ghelyck t'achten?
Het is rondtsom end alsins vol van uwer trauwen,
End uwer waerheit welcker ghy niet sult berauwen.

§5

Ghy herschet ouer t'gantsche Męer diep ende breedt,
Sijn baeren stilt ghy als se ouerloopen wreedt.
Ghy hebt AEgypten omghebracht doer t'swęert end plaeghen:
Vwer vianden kracht hebt ghy ontstucks gheslaeghen.
Hemel end ęerd is uw', ghy hebt ghemaeckt alleyne,
T'ęerdtryck' end' alles wat daer in is groot end kleyne.

§6

Dat Noord' end t'Zuyde ghy geschaepen hebt O Heer,
In uwen naem juychen Hermon end Thabor seer.

[p. *]

 

Ghy hebt eenen aerm sterck, krachtigh sijn uwe handen,

 

V' rechte handt verhooghet is in allen landen:

 

Vwe throon staet vast in billicheit end t'gerichte,

 

Ghenaed'end waerheit gaen voor uwen aenghesichte.

§7

Wel saeligh is dat volck dat hem in v verblydt,
Dat sal voorspoedigh sijn nu end tot aller tydt.
In't licht uwes aenschyns sullen se gaen al t'saeme,
End hen verhueghen in den roem van uwen naeme,
Als se sullen wesen doer v' gherechticheden,
Verciert daeghlicks met gaeuen schoon end ooc met vreden.

§8

So wy sterck sijn, daervan hebt ghy alleyn die eer',
Vermueghen wy oock jet, sulcks alles komt O Heer,
Van v' goetheit, die ons beschermingh' is bevonden.
Is't dat wy benauwt sijn nu of t'eenigen stonden,
Ghy O heylighe Godt Israels hoogh'verheuen,
Sijt ons Koningh tot wien wy ons gantschlick begheuen.

PAVSE.

§9

Ghy hebt voormaels o Heer doer uwe goedicheit,
Tot uwen knecht doer een openbaeringh geseyt:

[p. *]

 

Ick heb' eenen stercken jonghelingh wtuerkoren,

 

Dien wil ickbystandt doen, dat hy kracht magh oorbooren:

 

Ick heb' Dauid alleyn wt myn volck wtgelesen,

 

Hy sal bouen all' andre my getrauwe wesen.

§10

Ich hebbe hem ghesalft, met heyligh' oly soet,
Onderhouden sal hem myn handt in teghenspoedt.
In wederwęerdicheit sal hem myn handt verstercken,
So dat sijn vianden doer haer krachten end wercken
Hem niet sullen ouerweldigen noch verdrucken,
Noch bringhen onder voet, doer all' haer loose stucken.

§11

Maer veel meer sal ick sijn vianden all' verslaen,
Die hem haeten sullen met veel plaeghen vergaen.
Myn waerheit end goetheit, sullen van hem niet wycken,
Doer my sal sijnen hoorn verhooght sijn desghelycken.
Hy sal ouer t' Męer die handt met ghewelt wtstrecken,
Tot die riuieren sal hy sijn rechte handt recken.

§12

End sal spreken, Ghy sijt myn vader end myn Godt,
Myn troost, myn steenrotse, myn borght end myn vast slot.
Ick wil hem nemen op tot mynen eersten sone,

[p. *]

 

End bouen den Vorsten eeren in sijnen throone,

 

Myn ghenaede wil ick hem eewighlick bewaeren,

 

Myn verbondt sal met hem vast blyuen en voort vaeren.

 

***

§13

Eewighlick sal voorwaer ouerblyuen sijn saet,
Sijn rycke blyft so lang' als de hemel bestaet.
So sijn kindren daer nae myn woort haestlick vergheten,
End dat kleyn achten wt hooghmoedicheit vermeten,
End niet en wandelen in myn wetten ghestaedigh,
Maer myn insettinghen ontheylighen boosdaedigh:

§14

Ick wil besoecken haest' haere misdaeden al,
Met plaegen ick die scherpelick ooc straffen sal.
Doch sal ick myn goetheit van hem niet gantsch afwenden,
Myn waerheit sal ick niet laeten feylen noch eynden.
Ick wil gantsch niet afwycken van mynen verbonde,
Noch oock van t'woort t'welck is ghegaen wt mynen monde.

§15

Ick hebb Dauid by myn heylicheit eenen eedt,
Gedaen, die sal niet feylen noch my wesen leedt,

[p. *]

 

Dat sijn saet eewighlick blyuen sal ouervloedigh.

 

End sijn throon so langh' als die Sonn' end Maene spoedigh,

 

Sullen schynen seer schoon in haer hemelsche klaerheit,

 

D'welck teeckenen sijn van myn bestendighe waerheit.

§16

Doch ghy hebt uwen knecht verworpen nu so gaer,
Op uwen ghesalfden sijt ghy toornigh voorwaer:
V' verbondt houdt ghy nu gantschlick van gheener węerden,
Ghy tredet sijn kroone schier gantsch end gaer ter ęerden:
In sijn steden breeckt ghy die mueren af in't ronde,
Sijn bollewercken laet ghy raeseren te gronde.

PAVSE.

§17

Hy wert berooft van hen die slechts daer gaen voorby,
Sijner naebueren spot tot aller tydt is hy,
Ghy hebt verhooght end ghesterckt alle sijn vianden,
End sijn haeters verblydt, die daer soecken sijn schanden.
Ghy hebt sijn swęerdt ghemaeckt bot dat het niet kan snyden,
Hy wert ouerwonnen van hen die hem bestryden.

§18

Denckt hoe kort myns leuens tydt sij Heer, end ontwaeckt,

[p. *]

 

Soudt ghy den mensch' also vergheefs hebben ghemaeckt?

 

Wie is hy die ontgaet den doodt niet om verstranghen?

 

Die oock in's grafs ghewelt, hiernae niet wert gheuanghen?

 

Ach waer magh die ghenaede des ouden tydts wesen,

 

Die ghy Dauid toeseyt nae v' waerheit ghepresen?

§19

Ghedenckt des smaets die uwen knechten is ghedaen,
End dat ick in den schoot al den spot moet ontfaen,
Veeler menschen die v O Heer schenden end smaeden,
End ooc verachten uwes ghesalfden voetpaeden.
Gheloeft sij Godt altyt met eewigh lof end prysen.
Het sy also: dies sal hem jeghlick eer' bewysen.