De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LXXI.

Dauid beghęert verlost te wesen wt sijn elendicheit, volgende die hope die hy altijdt tot Godt gehadt heeft, Hy klaeght, ouer die bespottinghen der godtloosen, Ende dewyle dat hy Godts goedtheit gesmaeckt heeft, Hy bidt, dat hy in sijn ouderdom ende swackheit niet verlaeten werde. Vermaent oock de menschen tot volstandicheit des geloofs, ende der hope op den waeren Godt.

§1

MYN hop' stell' ick op v ghestaedigh,
Wilt

[p. *]

 

my bewaeren Heer,

 

Voor een eewigh' oneer.

 

Verlost my O myn Godt ghenaedigh,

 

Doer v' goedtheit ghepresen,

 

Wilt my bystandigh wesen.

§2

Helpt my end' opent my v' ooren
Weest doch myn toeuerlaet,
In den noot my bystaet.

Ghy hebt my te helpen ghesworen,

Gheen sterckten groot noch kleyne,
Hebb' ick, dan v alleyne.

§3

Wt der boosen handen onreene,
Wt der tyrannen handt,
Die gheweldt doen in't landt.

Helpt my: Want troost noch helpe gheene,

[p. *]

 

En hadd' ick al myn leuen,

 

Dan v O Heer verheuen.

§4

So haest als ick hier was gheboren,
Wt myns moeders lichaem,
Hebb' ick op uwen naem,

Myn hop' ghestelt Heer wtverkoren,

Vwen naem t'allen tyden,
Verbreydd' ick met verblyden.
***

§5

Men houdt my voor een seer vremt wonder,
Doch ghy sijt Heer myn kracht,
Myn toevlucht dagh end nacht.

Maeckt dat ick magh sijn een verkonder,

Vw's lofs end uwer eeren,
End die steedts magh vermeeren

§6

Als ick Heer oudt end koudt sal wesen,
End swack, vol van verdriet,
Wilt my verwerpen niet.

Als ick oock sal sijn Heer' ghepresen,

Elendigh bouen maeten,
Wilt my dan niet verlaeten.

§7

Want teghen my houden te saeme,
Myn vianden seer quaet,
Eenen listighen raet.

End teghen my wreedt end grousaeme,

[p. *]

 

Met een se hen verbinden,

 

Die my willen verslinden.

§8

Sy spreken: Haest laet ons hem vanghen,
Want gheen hulpe voorwaer,
Vindt hy verre noch naer.

Dies wilt van my in dit verlanghen,

Niet wycken, maer v Heere,
Tot myn hulp' haesten seere.

§9

Die haeters die my staen nae t'leuen,
Moeten beschaemt sijn al,
End haest kommen ten val.

Die tot myn schaede hen begheuen,

Laets O Heer sijn mispresen,
End met spot bedeckt wesen.

PAVSE.

§10

Bouen de daeghlicksche lofsanghen,
Sal van my sijn verbreydt,
Heer v' gherechticheit.

Die gaeuen die ick hebb' ontfanghen,

Die niet sijn om doergronden,
Sal ick altyt verkonden.

§11

Ick sal vrymoedighlick daer treden,
End sien die wercken aen,
Die ghy Heer hebt ghedaen.

Van my werden altyt beleden,

[p. *]

 

V' oprechte voetpaeden,

 

End v' groote weldaeden.

§12

Van jonghsaen hebb'ick Heer ghepresen,
Vwe wercken verstaen,
Daer van doende vermaen.

Dies als ick oudt end grys sal wesen,

Wyckt dan niet van my Heere,
Dien ick alleyn vereere.

§13

Tot dat ick allen die nu leuen,
End' oock haeren gheslacht,
Verklaert hebb'uwe macht.
V' oordeelen sijn hoogh' verheuen,
Daer doer ghy, so wy mercken,
Doedt seer veel wonderwercken.
***

§14

Wie is met v te verghelycken?
Die my proeft met angst groot,
Kruys end' allerley noot.

Die my geeft van nieuws soo'tmagh blycken,

T'leuen tot myn oorboren,
T'welck scheen tesijn verloren.

§15

Wt den diepen put onder d'ęerde, Hebt ghy my gheuoert Heer,
End myn ryck verbreydt seer.

End'als ick ouerweldight werde,

[p. *]

 

Met v' aenghesicht krachtigh,

 

Troost ghy my, Heer almachtigh.

§16

Dies sal ick op den Psalter spelen.
End singhen met bescheydt,
Van v' ghetrauwicheit.

Godt Israels, sonder vervelen

Sal ick v' lof voortbringhen
Op die harp' end v singhen.

§17

Myn lippen haer in v verblyden,
End prysen oock eenpaer,
Vwe heerlickheit klaer.

Myn siel' die ghy hebt wt dat lyden,

Ghebroght, die is ontsteken,
Met vrueghdt Heer onbesweken.

§18

Myn tongh' wilick v ouergheuen,
Om v' gherechticheit,
Te melden ouerbreydt.

Ghy verderft die boos' onghenaedigh,

Dat se met schanden steruen,
Die soecken myn verderuen.