De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LXX.

Dauid loeft Godt van den bystandt die hy hem ghedaen heeft, ende leert, dat hy alleyn gheluckigh is die op Godt betrauwt, Hy voorseyt oock, dat sijn sonde doer Meisiam te niet sal ghedaen werden, also Hebrę. 10. wt den 40. Psalm bewesen is, Daer nae loeft ende aenroept hy Godt in sijnen grooten noodt, ende is versekert, dat hy verhoort sal sijn, op dat Godt daer doer ghepresen werde.

§1

O GODT op wien myn hope staet,
Haest

[p. *]

 

v helpt my, vrydt my van schanden,

 

Tot mynen bystandt streckt v' handen,

 

Verdoet all' myn v anden quaet.

 

Die nae myn siel' listelick jaeghen,

 

Moeten vol schandt sijn end verdriet,

 

Die my willen bringhen tot niet,

 

Moeten vlieden end sijn verslaeghen.

§2

Die my jaeghen segghen eenpaer,
Ha, ha, daer, daer, met open kele,
Laett hen toekommen schanden vele,

[p. *]

 

Die se my wenschen voor end naer.

 

Maer dat hy in v' hulp' verblyde,

 

Die sijnen toevlucht tot v heeft,

 

End hem gantschlick tot v begheeft,

 

Dat hy v loue t'allen tijde.

§3

O Heer wilt v haesten seer snel,
Tot my, die aerm ben end' elendigh,
Ghy sijt myn helper seer bystendigh,
Haest v, helpt my wt dit ghequel.