De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDauid schryft Godt toe alle die ouerwinningen sijner vianden, ende pryst in't ghemeyne die groote kracht Gods: Daernae bewyst hy sijn vaderlicke goetheit ouer dat volck Israel, het | |
[pagina *]
| |
welcke hy vry ghekocht ende bewaert heeft. Eyndelick pryst hy Godt, die hem die Koninghlicke Kroone nae sijner beloftenisse bewaert heeft. | |
§1STAET op Heer toont v onuertzaeght,
So werden verstroyt end verjaeght,
Seer haest all' v' vianden.
Die Godt altydt hebben ghehaett,
Sullen voor hem met schand' end smaedt,
Vlieden in alle landen.
Ons Godt met een verdryuen sal,
Sijner vianden t'gantsch ghe-
| |
[pagina *]
| |
tal,
Iae als roock doen verswinden:
Ghelyck dat was smeltt voor dat vier,
Sal hy alle godtloosen hier,
Verteeren end verslinden.
| |
§2Doch sullen die vrome verblydt,
Heer' uwen naem singhen altydt,
End' haer in v verblyden.
Se werden van herten verhueght,
End sullen voor Godt maeken vrueghdt,
Iuychende t'allen tyden.
Singht nu vroylick end loeft den Heer,
Verbreydt met vreughdt sijnes naems eer,
Pryst sijn heerlickheit t'saeme.
Die op de wolcken vlieght end vaert,
End' een Heer is seer wijdt vermaert,
Eewigh Godt is sijn Naeme.
| |
§3Verblydt v in Godt met ootmoedt,
Hy is der weesen vader goedt,
| |
[pagina *]
| |
End' een beschermer krachtigh,
Der weduwen in billicheit.
In den tempel vol hillicheit,
Heeft hy sijn woenst' eendrachtigh.
Hy is't die den eensaemen gheeft,
Een huys dat vol van kindren leeft,
Nae haer langhwyligh wachten.
Die gheuangenen hy ontslaet,
End verstrickt die boosdaeders quaet,
Iae laets' in't landt versmachten.
***
| |
§4Als ghy v' volck Heer hebt gheleydt,
End ghinght voor hen wijdt ende breydt,
In die groote woestyne.
Doe beefde dat ęerdtryck met een,
Die hemelen druypten ghemeen,
Heer voor uwen aenschyne.
Oock desen bergh Sina so groot
Voor v' aenschijn O Heer verschoott
Godt Israels ghepresen.
Ghy hebt ons den reghen vruchtbaer,
Ghegeuen, end ghetroost daer naer,
V' erfdeel wtghelesen.
| |
§5Ghy verquickt v' volck goedertier,
End' maeckt dat een jeghelick dier,
| |
[pagina *]
| |
Daer woent sonder verderuen.
Vwen kindren deelt ghy v' goedt,
In't kruys gheeft ghy hen goeden moedt,
Sonder troost sy niet steruen.
Ghy hebt nae uwe goedicheit,
Den reynen jonghvrauwen bereydt,
Een oorsaeck', soo't magh blycken,
Om te singhen in't gantsche land,
Als onse vianden met schand',
Veldtvluchtigh moeten wycken.
| |
§6Die Koninghen seer groot gheacht,
Sijn haestelick met all' haer macht,
Ghevloden, so wy weten.
Gods huysghenooten hebben stil,
T'goedt deses volcks nae haeren wil,
Ghedeelt end wtghemeten.
Als is't dat ghy, die al ghemeyn,
Gods volck sijt wt ghenaed' alleyn,
Hier voormaels hebt gheleken,
Den ghenen die daer sitten hart,
Tusschen ketels als kolen swart,
In oneeren versteken.
| |
§7Nochtans als ghy sult trecken wt,
In t'veldt met basuynen gheluydt,
Ghy werdt schooner in d'ooghen,
| |
[pagina *]
| |
Als der duyuen vlueghelen kleyn,
Sijnde met goudt end siluer reyn,
Verciert end' ouertoghen.
Als ons Godt doer t'landt henen ghingh,
Ende die Koninghen aenvingh,
Te roeyen wt haer wone,
So wiert dat landt reyn wit end klaer,
Ghelyck de snee is voor end naer,
Op Salmon den bergh schoone.
PAVSE. | |
§8Gods bergh die is seer wonderbaer,
Ghelyck Basan de bergh voorwaer,
Staet hy hoogh' onbesweken.
Wat is't dat ghy berghen rebel,
Met al uwen steenrotsen fel,
Gods bergh soeckt te versteken?
Godt heeft desen bergh breydt end' wyt,
Verkoren tot sijn woenst' altydt,
Nae sijn goetheit ghepresen:
Daer hy eewigh van nu voortaen,
Sal wonen sonder te vergaen,
Dit sal sijn ruste wesen.
| |
§9Veel duysent Enghelen seer schoon,
Dienen den Heer' voor sijnen throon,
End sijn oock sijn hęerkrachten.
| |
[pagina *]
| |
Doer hen doet hy seer groot gheweldt,
So hy tot Sina heeft in't veldt,
Voormaels ghetoont met machten.
O Heer ghy sijt gheuaeren op,
Brekende der vianden kop,
Nemende die gheuanghen.
Ghy hebt heerlicke gaeuen fyn,
Ons die verstroyt hier end daer sijn,
Rycklick laeten ontfanghen.
| |
§10Ghy hebt v' vianden verjaeght,
Om by v' volck seer onuertzaeght,
Te wonen vroegh end spaede.
Gheloeft sij Godt die ons met een,
Onderhoudt end seghent ghemeen,
Doer sijn kracht end ghenaede.
Godt die Heer is ons salicheit,
Hy toont ons sijn goedjonsticheit,
Doer verlossinghen machtigh.
Het is Godt die sijn volck vry stelt,
End meackt dat het blijft onghequelt,
Van s'doods gheweldt seer krachtigh.
***
| |
§11Het is Godt die in stucken breeckt
Den kop, jae in den grondt versteeckt,
T'ghetal onser vianden.
| |
[pagina *]
| |
Hy sal gantsch breken end verslaen,
Dat hooft der ghener die voortgaen,
In haer' sonden end schanden.
Godt spreeckt: Myn wtuerkoren al,
Wt Basan ick verlossen sal,
Die nu is seer hooghmoedigh:
Ick wil se fray ende ghesondt,
Wt des Męers aller diepsten grondt,
Trecken met myn handt goedigh.
| |
§12Ghy sult dan baeden uwen voet,
In all' uwer vianden bloedt,
Die ghy slaen sult end jaeghen:
Daer sal lecken een yder hondt,
T'bloedt uwer haeters die ghewondt
Sullen sijn, end verslaeghen.
Men sagh daer O myn Godt end Heer,
Opbreken end voortgaen met eer,
D'Arck des verbondts ghepresen,
Die sanghers voor haer henen gaen,
End die speellieden volghen aen.
Met ghesangh wtghelesen.
| |
§13Die jonghe maeghden louen t'saem
Met ghesangh daer des Heeren naem,
Met haer trommelen reyne.
End segghen: O ghy Israel,
| |
[pagina *]
| |
Loeft den Heer' met ghesangh end spel,
Onder v in't ghemeyne.
Daer is Benjamin die nu heeft,
Groote macht om dat ghy hem gheeft,
Te herschen ouer velen.
Iuda, Zabulon, Nephtalin,
Met haer Vorsten sijn kommen in,
Vroylick voor v te spelen.
***
| |
§14Israel, Godt gheeft v, dat ghy
Sijn Koninghryck aenschauwet vry,
Hy regiert all' v' wercken.
Wilt doch Heer ghy die ons bemindt,
T'werck dat ghy nu in ons beghindt,
Voluoeren, end ons stercken.
Om uwes tempels will' O Heer,
Sullen v die Koninghen eer',
Bewysen, met offranden.
Dies wilt met kracht ouer al snel,
Die boose met haer waepen fel,
T'saemen bringhen ter schanden.
| |
§15Wilt die wreede stieren verdoen,
End jaeghen die volckeren koen,
End haer hęerkrachten dwinghen.
Heer bringht die stoute tot ootmoedt,
| |
[pagina *]
| |
Op dat se v vallen te voet,
End v tribuyt toe bringhen.
De Heeren AEgypti seer ryck,
End die Mooren alle ghelyck,
Met toeghevouden handen,
Sullen hen begheuen al t'saem,
Tot v, end prysen uwen naem,
End louen met verstande.
| |
§16Pryst dien Godt, die hoogher ghewis,
Opvaert, dan self de hemel is,
Dien hy ghemaeckt heeft reyne.
Hy is't, die dat donderen maeckt,
Daer van de hemel beeft end kraeckt,
Doer sijn sterckheit alleyne.
Sijn almachticheit doch bekent,
Sijn hęerlickheyt schynt sonder eyndt,
In t'landt Israels binnen.
Hy is' die alsins blycken doet,
Sijn groote kracht in ouervloedt;
Die niet is om verwinnen.
| |
§17Ghy sijt O Heer seer wonderbaer,
In al die plaetsen daer ghy klaer,
V' heerlickheit toont krachtigh.
Israels toeuerlaet ghy sijt,
End uwes volcks kracht, dies altyt,
| |
[pagina *]
| |
Loeft men v HEER' almachtigh.
|
|