De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDauid beleghert sijnde van Saul, in de wterste benautheit, roept tot Godt, ende betuyght, dat hem onrecht gheschiet, Hy bidt hem om bystandt, ende hoept dat hy noch verhoort sal werden. | |
[pagina *]
| |
§1O HEER ick ben van myn vianden,
Omringht, verlost my wt haer handen.
Van die boose wilt my ontslaen,
Die wt haet nae myn leuen staen.
Van den boosdaeder wilt my vryden,
Die niet dan quaet soeckt t'allen tyden,
Van den bloedighen handen fel,
Deses bloedhonds verlost my snel.
| |
[pagina *]
| |
§2Want siet se loeren nae myn leuen,
In een verbondt se hen begheuen,
All' die sterckste vanghen sulcks aen,
Daer ick hen niet hebbe misdaen.
Daer toe is't dat se hen nu stellen,
Op dat se my t'onrechte quellen,
Dies waeckt op Heer' end daer in siet,
Voorkomt my doch in dit verdriet.
| |
§3Iae ghy O Heere der hęerkrachten,
Die Israels Godt sijt vol machten,
Waeckt op, siet doch wat nu seer koen,
Alle volcken end' heydnen doen.
Bewijst doch Heer dien gheen ghenaede,
Die wt moetwillen doen dat quaede.
S'nachts sijn se hier end daer by een,
End huylen als honden onreen.
| |
§4Omhęr gaen se t'saem met quaet spreken,
Haer woorden als swęerden scherp steken,
Se segghen onder hen midtsdien,
Wie sal ons hooren ofte sien.
Maer ghy sult haer roemen O Heere,
Nochtans een mael bespotten seere,
Die hooghmoedighe sult ghy daer,
Belachen Heer' in't openbaer.
| |
§5Sonder v is Heer haer macht gheene,
| |
[pagina *]
| |
Daer om begheu' ick my alleene,
Tot v Heer die myn toevlucht sijt,
End myn bewaringh' t'aller tyt.
Godt wiens goedtheit ick heb' gesmaeket,
Voorkomt myn ongheluck, end maeket,
Dat ick noch mynen lust sien sal,
Aen myn vianden ouer al.
***
| |
§6Maer laetse niet doodt sijn ghesmeten,
Dat die myne sulcks niet vergheten:
Maer verstroytse doer uwe kracht
Ouer al, end maecktse veracht.
Heer die onse schildt sijt beuonden,
Slaetse doer v' kracht gantsch te gronde,
Haerer lippen sonden seer groot,
Verdienen recht angst ende noot.
| |
§7Verstrickts' in haer hooghmoedigh wesen,
Haer boosheit is hoogh' opgheresen,
Alle haer doen is in't ghemeen,
Vloecken ende lieghen met een.
Laett uwen toorn wesen ontsteken,
Wilt se verdoen end gantsch verbreken,
Verderfts' in onghenaeden Heer,
Ende verdilchtse langhs so meer.
| |
§8Doet dit Heer, dat men magh bemercken,
| |
[pagina *]
| |
Die Godt Iacobs niet om verstercken,
Die eeuwigh herschet met bescheed,
Ouer t'gheheel ęerdtrycke breed.
Se sullen t'sauonds wederkeeren,
Huylen end raesen met oneeren,
Se sullen als honden met haest,
Die straeten omloopen verbaest.
| |
§9Daer nae sal hen de hongher stranghe,
Omhęr der stadt doen loopen banghe,
Se sullen moeten slaepen gaen,
Sijnde met hongher scherp beuaen.
Dan sal ick singhen end verkonden,
Opentlick end tot allen stonden,
Vwe kracht end goedtheit so saen,
Als den dagh klaer sal vanghen aen.
| |
§10Want ghy sijt myn toevlucht alleyne,
End' in noot myn beschuttingh' reyne,
Daerom sal ick altyt O Heer,
Met lofsangh verbreeden v' eer'.
Want Got is myn sterckheit ghepresen,
Die my in myn elendigh wesen,
Dat my steedts is ghekommen aen,
Ghenaedelick heeft by ghestaen.
|
|