De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LVIII.

Dauid sijnde t'onrechte beschuldight, gheeft ghetuygenisse van sijn onschuldt, Ende biddet, dat Godt hem wil daerby beschermen ende onderhouden.

§1

GHY Raedsheeren laet my doch hooren,
Die my teghen sijt alle gaer:
Seght my eens ter trauwen voorwaer,
Is't oock recht dat ghy v neemt voren?
Seght ghy Adams kindren wel aen:
Soeckt ghy recht te doen yderman?

[p. *]

§2

Och neen ghy: Maer in uwen daeghen
En bedenckt ghy niet dan boosheit,
En allerley ongherechtheit,
Met v' valsche maeten end waeghen.
Die boose sijn van Godt so saen
Veruremdt, als sy t'leuen ontfaen.

§3

So haest se verweruen dit leuen,
Doer lueghenen wycken se af.
Se gaen swangher met ghift seer straf,
Als een slanghe tot quaedt begheuen,
Als een Ader boos die niet hoort,
Des ghesanghs niet een ynckel woort.

§4

Se wilt den toouernaer niet hooren,
Hoe lief end schoon dat hy oock spreeckt.
Die keel' end tanden Heer' hem breeckt,
Doer v' kracht die ghy pleeght t'erbooren,
Breeckt hen die tanden, want so fel
Sijn se als jonghe Leeuwen snel.
***

§5

Als water dat daer vloeyt op eerden,
Sullen se oock van selfs vergaen.
Haer pylen die se schieten saen,
Sullen t'saemen ghebroken werden,
Se werden haestelick versmacht,
Als flecken die niemant en acht.

[p. *]

§6

Ghelyck een ontydigh kindt steruet,
Eer't den dagh siet of Sonnenschyn:
Ghelyck onrype vruchten sijn,
Haest verdwynt, also oock verderuet,
Godt die jonghe doornen met smaet,
Eer se ryp werden end gantsch quaet.

§7

Dan sal die vrome verhueght wesen,
Die met benauwtheit was beuaen,
Siende de godtloosen vergaen,
Doer de wraeke Godes ghepresen.
Hy sal hem baeden in dat bloedt
Des boosen, end so spreken vroedt.

§8

Die rechtuęerdighe sal niet lyden,
Te vergheefs, dat is openbaer.
Hy sal sulcks ghenieten hier naer,
End hem seer heerlick noch verblyden,
Want een Rechter sal die Godt myn,
Ouer goed' ende quaede sijn.