De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LVII.

Dese Psalm verhaelt kortelick die benauwtheden, in de welcke Dauid Gods bystandt ende hulpe onderuonden heeft, nae sijn gebedt. Daerom

[p. *]

so begheeft hy hem om Godt te dancken ende te louen.

§1

ONTFERMT v Heer, ontfermt v ouer my,
Want ick betrauw op v met herten bly
Tot dat die boose vergaen sullen wesen,
Sal ick altydt myn toevlucht nemen vry,
Onder uwe vlueghelen Heer ghepresen.

§2

Tot den hooghsten God myn stem kommen sal,
Tot hem die een eyndt maeckt myns lydens al,
Gods goedheit end waerheit sullen hen t'saemen
Verbinden, tot myn hulp' in dit misval,
nd' hem, die my verslinden wilt beschaemen.

[p. *]

§3

Myn siel is in't midden der leeuwen snel
My hebben omringhet moortbranders fel,
Scherp als spiessen end pylen sijn haer tanden,
Haer tonghe ghelyckt den swęerde seer wel,
Want se scherp snijdt end maeckt alles tot schanden.
***

§4

Verheft v bouen den hemel O Heer,
Laett ouer al verbreydt wesen v' eer,
Se stellen stricken allen mynen ganghen,
End se verdrucken myn siele gaer seer:
Se graeuen eenen kuyl om my re vanghen.

§5

Maer se sijn in den kuyl diep' nu ter tydt,
Gheuallen, dies is myn hert' seer verblijdt,
End lacht, sijnde bereyt tot desen stonden,
Om uwen lof te singhen breedt end wydt,
End dees verlossingh' alsins te verkonden.

§6

Dies sijt wacker myn tongh' end myn gemoedt,
Staet haest op Psalter end myn harpe soet,
Des morgens seer vroegh wil ick my opmaeken,
Heer' om te verbreyden v' eere goet,
In allen landen end in allen spraeken.

§7

Tot den hemel streckt haer uwe waerheit,
End tot de wolcken uwe ghetrauwheit,
Verheft v Heer, laett v' kracht sien op d'eerde,

[p. *]

 

Toont dat in hemel woent v' Maiesteit,

 

Doet dat v' eer' ouer al ghemerckt werde.