De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXXV.

Dauid wetende dat sijn vianden, die hem met onrecht veruolghden, ende hem, jae ooc (in hem) Godt wederstonden, van Godt verworpen waeren, vervloeckt die, ende bidt Godt om van dien verlost te wesen, op dat Godt daer doer ghepresen werde.

Dese Psalm is vol des gheloofs, ende der liefden Godts: Maer men moet toe sien, dat men desen Psalm niet en misbruycke doer eyghen wraeckgiericheit

§1

TWISTT Heer met myn twisters vol pracht,
Myn bestryders bestrydt met kracht,
Grypt den schildt end waepen in handen,
Maeckt

[p. *]

 

v op tot mynen bystande.

 

Treckt dat swęerdt wt, Voor my nu gaet,

 

Hinderts' end' hen doch wederstaet,

 

Spreeckt tot myn siel, Ick ben't alleen,

 

Die v bewaert end anders gheen.

§2

Dat se schaemroodt sijn end verbaest,
Versloeghen end vol schanden haest,
Sy die altyt staen nae myn leuen,
End my benauwen daer beneuen.

Dat se werden ghelyck dat sandt,

Dat de windt snel drijft ouer t'landt,
Gods Enghel moetse jaeghen al,

[p. *]

 

End' haestelick bringen ten val.

§3

Haer wegh sij glat in't eerdsche dal,
Doer weghen duyster ende smal,
Moet se Godts enghel steeds naejaegen,
End sonder ophouden seer plaegen.

Om dats' hebben my seer gequelt,

End' heymelick netten gestelt,
Iae sonder oorsaeck' toegeleyt,
Om my te dooden met wreedtheit.

§4

Onuersiens sij de mensche quaet,
Oueruallen met schand' end smaet,
Sijn voeten in't strick moeten hangen,
Daermed' hy my meynde te vangen.

Doet hem doch in den kuyl vergaen,

Dien hy my te graeuen vanght aen,
Dan werdt myn siel in Godt verblijdt,
Diese bewaert heeft t'aller tijdt.
***

§5

Dan sullen myn beenen vroylick
Seggen: Heer wie is v gelyck,
Die den swacken (so elck kan mercken)
Bevrijdt van dat gewelt der stercken?

Den elenden ghy oock bewaert,

Dat hem die boose niet beswaert,
Valsch' ghetuygen seggen my aen,

[p. *]

 

Dat ick noyt en hebbe begaen.

§6

Voor goet hebben se quaet gedaen,
End nae myn leuen oock gestaen:
Maer sy met cruys sijnde geslaegen,
Ick heb' met vasten leedt gedraegen.

Voor hen hebb' ick wt s'herten grondt,

V Heer ghebeden t'elcker stondt,
Voor hen Heer sorghd' al myn gemoedt,
Als voor een vriendt end broeder goet.

§7

Ick was bedroeft ende vertzaeght,
Als die ouer sijn moeder klaeght:
Maer als se hoorden van myn lijden,
Se loughen te saem met verblijden.

Die ęrghste menschen die ick weet,

Sijn my teghen met listen wreet,
Sonder schuldt ben ick Heer veracht,
Voor hen allen, dagh ende nacht.

§8

Die spotters end vleyers met een,
Byten t'saem haer tanden ghemeen,
Met de brassers op my veruolghen,
Die gern de goed' tafelen volgen.

Maeckt v op Heer, niet langher wacht,

Verlost myn siel', hebt op my acht,
Myn siel wt den angst treckt doch snel,
Bevrydt die voor den Leeuwen fel.

[p. *]

PAVSE.

§9

Dan sal v dancken myn hert reyn,
In't midden uwes volcks ghemeyn:
By v volck sal ick v Heer prysen,
End v altyt eere bewysen.

Gheeft hen gheen oorsaeck' uwen knecht,

Te bespotten: Want met onrecht,
Haeten se my, end vol van nijdt
Wencken se my wt smaet end spijt.

§10

Sy spreken noch dencken gantsch niet,
Dan op twist schaed' ende verdriet,
End hoe se my die niet ben twistigh,
Sullen konnen bedrieghen listigh.

My te spotten tot deser stondt,

Doen se t'saem open haeren mondt,
Met lachen roepen se my naer,
Ha ha, siet den schalck, hy is daer.

§11

Heer ghy die deser doen wel siet,
Laet doch dit so voorby gaen niet,
Wilt v van my nit verre maeken:
Maer om te rechten myne saeken,

Maeckt v op Heer met groote macht,

My recht te doen sijt doch bedacht,
Op dat nemmermer verblijdt sijn,
Ouer my die vianden myn.

[p. *]

§12

Op dat se niet segghen met vrueghd,
Welaen, sijt goetsmoedts end verhueght,
Hy is vergaen: Want se my smaeden,
End verblijden in myne schaeden.

Laett se wesen vol van oneer,

Die in myn cruys verblyden seer,
Laett se met schanden sijn bekleedt,
Die hen teghen my stellen wreet.

§13

Maer laett hen eerlick sijn verblydt,
Die my goet wenschen t'aller tydt,
Dat se met vrueghd prysen end singen,
Vwe macht end den lof voortbringhen.

Van v Heer, die uwen knecht doet,

In vrede leuen met voorspoedt:
So sal myn tongh' uwe goedtheit,
Altyt singhen in eewicheit.