De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXXIIII.

Dauid ontkommen sijnde die handen van Achis so 1.Sam. 21. staet, maeckte desen Psalm, inhoudende so veel heerlicke spruecken, alsser verskens sijn: Om daermede te bewysen die

[p. *]

sorghe, die God ouer den sijnen draeght: Hy stelt oock hem seluen voor ooghen, als een exempel ende bewys van die groote goedicheit Godts.

Dese Psalm is seer troostelick allen godtsaelighen.

§1

ICK wil sijnde verblijdt,
Godt prysen ende maeken groot,
Myn mond sal nu sijnen lof bloot,
Verkonden breed end wijd.
Ick heb geen ander vrueghd,
Dan dat gepresen sy de Heer,
Op dat sy die benaut sijn seer,
Daerdoer werde verhueght.

[p. *]

§2

Pryst Godt met my ghemeen,
Ende maeckt seer groot sijnen Naem,
Elk van ons loue hem bequaem,
Wy die hier sijn by een.

Myn Godt heeft my verhoort,

Als ick hem van herten riep aen,
Wt angst daermed' ick was beuaen,
Track hy my, nae sijn Woort.

§3

Die onsen Godt aensiet,
Die sal verlicht wesen seer klaer,
Hy sal oock nemmermeer voorwaer,
Beschaemt sijn in't verdriet.

D'aerme heeft in den noot

Geroepen end Godt heeft seer goet,
Hem verlost wt den teghenspoet,
Wt anghst end wt aenstoot.
***

§4

D'enghelen hebben vry,
Rondsom den vromen fyn ghemaeckt,
Haeren legher, ende ghewaeckt,
Op dat elck seker sij.
Proeft end smaeckt in't ghemeyn,
Hoe de Heer lieflick sij end soet,
Wel saeligh is hy wiens gemoet,
Vast staet op Godt alleyn.

[p. *]

§5

Vreest Godt met herten reyn,
Ghy al sijn heyligen met vliet,
Want die hem vreesen, dien sal niet
Ontbreken groot noch kleyn.

Die Leeuw' verhongert wreedt,

Vindt dickwils gheen aes waer hy gaet.
Maer doer Godts kracht wert hy versaedt,
Die hem bidt met bescheedt.

§6

Komt ghy Kinderen al,
End my wel nęerstelick toehoort,
Die vreese Godes wt sijn Woort,
Ick v wel leeren sal.

Wie is't van v al t'saem,

Die een goet langh leuen sien wil,
Oock in rusten te wesen stil,
End' in vrede bequaem?

§7

Vwe tonghe bewaert,
Dat se doch niet en spreeck' onrecht,
Dat ghy den mensche goet end slecht,
Met bedrogh niet beswaert.

Vliedt t'quaede, t'goede doet,

Soeckt den vred' end dien oock naejaeght,
Want Godt soeckt die, ende hy vraeght
Nae hen, die steedts doen goet.

§8

Godt seer ernstlick aensiet,

[p. *]

 

Den schalcken ende oock haer boos werck:

 

Hy sal maeken doer sijn kracht sterck,

 

Haeren Naem gantsch tot niet.

 

Die vrom' in dit elendt,

 

Bidden Godt end werden verhoort,

 

Hy behoedts' oock altydt nu voort,

 

Tot haer hulp' hy hem wendt.

§9

By den herten benauwt,
Is Godt seer goedertier altydt,
Hy helpt wt lyden nood end strydt,
Die hy daer in aenschauwt.

Die vrom is van gemoedt,

Sal seer veel lyden oueral,
Maer Godt hem haest vry maeken sal,
Van cruys end tegenspoet.

§10

Onse Godt wel bewaert,
Sijn beenen, so dat daer niet een,
Van al, gebroken werdt ontween,
Noch eenichsins beswaert.

Maer de boose met kracht

Werdt verdoruen doer sijn misdaet,
End die den oprechten doet quaet,
Sal vergaen gantsch veracht.

§11

Godt sal steedts gaede slaen,
Die vrome die hem dienen bly,

[p. *]

 

Die op den Heer vertrauwen vry,

 

Blyuen eewighlick staen.