De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXXII.

Dauid gestraft sijnde met kranckheit van wegen sijner sonden, bekent dat se ghelucksaeligh sijn, die doer haer eyghen schuldt in sulcken noot niet en kommen: Hy bekent sijn misdaet, de welcke hem Godt vergeeft: Hy vermaent de boose tot een godtsaeligh leuen, ende de vrome tot blijdschap.

§1

WEL hem, dien sijn misdaedt die hy bedreuen
Heeft, van Godt wt ghenaeden werdt vergheuen,
Ouer wien Godt sijn barmherticheit streckt,
Daer doer hy sijn boos-

[p. *]

 

heden gantsch bedeckt.

 

Hoe gelucksaeligh is die mensch' beuonden,

 

Dien Godt niet toe en rekent sijne sonden,

 

In wiens geest niet woent eenige schalckheit,

 

Noch gheen bedrogh ofte gheueynsdicheit.

§2

In myn elendt, t'sy dat ick heb gesweghen,
Ofte gheweent, So ick doe allerweghen,
Schreyende tot v altyt dagh ende nacht,
So sijn doch myn gebeenten gantsch versmacht.

Ick heb' uwe hand gevoelt Heer almachtigh,

Seer straf om myner sonden will voordachtigh,
So dat myn sap geweest is (doer myn leed)

[p. *]

 

Gantsch gelyck der drooghten des somers heet.

§3

Maer myn sonden heb' ick v bekent Heere,
End niet bedeckt, Dies sprack ick benaut seere:
Ick wil den Heer belyden myn misdaet,
End ghy verghaeft my all myn sonden quaet.

Hierom sullen v tot bequaemen tyden,

All' heylighen bidden in cruys end lyden,
So dat hen der benaudtheit watervloedt,
Niet schaeden sal doer v' ghenaede goedt.
***

§4

Ghy sijt myn borght, die my altydt bewaeret,
End my behoedt, dat my gheen angst beswaeret.
Als ghy my verlost end bewaert altydt,
Ghy gheeft my oorsaeck' van singhen verblijdt.

Komt al tot my, ick wil v onderwysen,

Den wegh dien ghy ghaen moett, niet om volprysen,
End met myn ooghen sal ick met bescheyd,
V recht wysen end geuen dat gheleyd.

§5

Wilt den mulen noch den pęerden tot desen,
Die niet verstaen, doch gantsch niet gelyck wesen:
Dien ghy een ghebit legget in den mondt,
Als sy moetwilligh sijn t'eenigher stondt.

Die godloose werdt getemt doer veel plaegen,

Doer teghenheit end oock seer swaere slaegen,

[p. *]

 

Maer die vertrauwt op Godts genaede bloot,

 

Sal omuangen sijn met sijn goetheit groot.

§6

Ghy oprechte wilt v in Godt verblyden,
Syn goedicheit wilt al t'samen belyden.
Ghy vrome weest vroylick ende verhueght,
Roemt onsen god op t'hooghste dat ghy mueght.