De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXXI.

Dauid omringht sijnde van Saul in de woestyne Maon, also 1.Sam. 23. staet, Beschrijft seer klaerlick dat lyden der gheloouigen, die (als in een beroerde Zee) gedreuen sijn. Daerom maeckt hy in't beginsel een groot geklaegh, daermede te kennen gheuende den wtersten noot, in den welcken hy was. Daernae roept hy tegen sijn vianden, Eyndelick hy versekert hem gheheelick op Godts goetheit, ende vermaent de geloouigen dat se hem naevolgen.

Dese Psalm is seer troostelick in een groote benaudtheit.

§1

ICK stell' op v vast myn vertrauwen,
En

[p. *]

 

laet my nemmermeer,

 

Tot schanden kommen Heer.

 

Verlost my doch wt dit benauwen,

 

Nae v' gherechticheden,

 

Bekent in alle steden.

§2

Neyght v tot my die nu ben klachtigh,
End om my by te staen,
Wilt v haesten voort aen.

Weest my Heer een steenrotse krachtigh,

Wilt myn siel in dit lyden,
Als in een borcht bevryden.

§3

Ghy sijt myn borcht sonder vertzaegen,
Dies om uwes Naems wil,
Voert my wt dit gheschil.

End wt den stricken voorgheslaegen,

[p. *]

 

Treckt my O Godt almachtigh,

 

Ghy sijt myn kracht waerachtigh.

§4

Den geest geef ick in uwen handen,
Want ghy hebt my bevrydt,
Godt die so getrauw' sijt.

Op v' heb' ick alleyn gestanden,

Ick haete dat bedriegen,
Ydelheit end dat lieghen.
***

§5

Ick sal eens met vrueghd my verblyden,
End singhen ouerbreydt,
Heer van uwe goetheit.

Als ghy my, die ben in't lyden,

End' in een groot beswaeren.
Sult aensien end bewaeren.

§6

Ghy geeft my niet in der vianden
Gewelt, want sy sijn wreet,
Sonder eenigh bescheet,

Maer ghy geeft my Heer in dees landen

Ruymte die my verquicket,
Dat ick niet sij verstricket.

§7

Laet my sterckte van v verweruen,
Want ouervallen gaer,
Ben ick met angst end vaer.

Men siet myn ghedaente versteruen,

[p. *]

 

Myn buyck is ingheuallen,

 

T'leuen smeltt my met allen.

§8

Doer benaudtheit vergaet myn leuen,
Ick heb met suchten swaer,
Versleten menigh jaer.

Doer smaet van myn haeters bedreuen,

Vergaet myn kracht met eenen,
Iae verdwynen myn beenen.

PAVSE.

§9

By hen die my om niet verachten,
Sijn myn naebueren vry,
Die hen schaemen van my.

Myn vrienden die my t'eeren plachten,

Vlieden end my verlaeten,
Se schuwen my op straeten.

§10

Se hebben my gheheel vergeten,
Als waer ick doodt verrott,
Iae een ghebroken pot.

Se smaeden daerse sijn gheseten,

So dat aen alle zijden
Alle menschen my myden.

§11

T'saemen sy nęerstelick raedplegen,
Hoe dat se kleyn end groot,
My eens brengen ter doot.

Doch hop ick op v aller weghen,

[p. *]

 

Dies spreeckt myn hert' aendachtigh,

 

Ghy sijt myn Godt almachtigh.

§12

In v' hand staet myn leuen teere,
Van myn vianden quaet,
Verlost my met der daet,

Bevrijdt my van hen die my seere

Veruolghen end belaeden,
Iae soecken te verraeden.

§13

Laet ouer my v aenschijn lichten,
Dat my v goedicheit,
Bewaer voor teghenheit.

Wilt my van mynen wegh berichten,

Behoedt my voor oneere,
Dat bidd' ick v O Heere.
***

§14

Beschaemt end stom moeten sy wesen,
Die lueghensprekers al,
Met haer nijdigh gheschal.

Die teghen den vromen gepresen,

Sijn stout fier end hooghmoedigh,
In't spotten ouervloedigh.

§15

Hoe groot is't dat ghy hem wilt gheuen,
Die v met hert' end geest,
O Heer ten rechten vreest.

Heerlick is't end hooghe verheuen,

[p. *]

 

Dat ghy hem gheeft genaedigh,

 

Die op v hoept gestaedigh.

§16

By v in uwe woninghe schoon,
Verberght ghy dien man goedt,
Voor der boosen hooghmoedt.

Ghy bewaert oock sijnen persoone,

Vry end gantsch onbelaeden,
Voor den tonghen die schaeden.

§17

Ick wil v prysen onuerdroten,
Om dat ghy Heer altydt,
My goet end vriendlick sijt.

End my in een stadt vast besloten,

Bewaert hebt (soo't magh blycken)
End beschermt desgelycken.

§18

So langh' ick was in myn vertzaegen,
Sprack ick: Ghy hebt my gaer,
Nu verstooten voorwaer.

Doch ghy hebt Heer verhoort myn klaegen,

Als ick in tegenheden,
Geschreyt hebb' end gebeden.

§19

Hebt Godt lief ghy sijn wtuerkoren,
Die de vrome behoedt,
End die wreede verdoet.

Sijt kloeck, geeft den moet niet verloren,

Want Godt wilt die aenschauwen,

[p. *]

 

Die op hem staen end bawen.