De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXIX.

Dauid beschryft met desen heerlicken Psalm, die Maiesteit Godts, welcke met donderslaegen ende blixem, alle creaturen verbaest maeckt, Hoe wel dat hy middeler tijt den sijnen lieflick ende vriendelick is.

Dese Psalm is bequaem, om Godt in't onweder ende als't dondert te louen, in de plaetse van het luyden der Clocken.

[p. *]

§1

GHY Princen end ghy Heeren,
Begaeft met grooter eeren,
Schryft Godt toe alle t'saemen,
Syn kracht end lof bequaeme.
Wilt hem sulcken prys bewysen,
Als sijn macht niet om vol prysen,
Toestaet, end' in sijn woningh' goet,
Buyghet hem die knyen met ootmoet.

§2

Godts stem werdt gehoort krachtigh,
Op die wateren machtigh,
In s'hemels wolcken seer klaer,

[p. *]

 

Werdt oock Godts kracht openbaer.

 

Sijn stemme niet om verstercken,

 

Ghetuyght van sijn groote wercken,

 

Sijn stemm' is vol t'allen stonden,

 

Van heerlicke kracht beuonden.

§3

Godts stem slaet met onweder,
Die Cederboomen neder,
Op Liban den bergh gheplantt,
End' ander berghen in't landt.

Hy doet die springhen te deghen,

So die jonghe kaluers pleghen,
End' als die jongh' Eenhoornen doen,
Die opspringen in bosschen groen.

§4

Godts stem doersnijdt end scheydet,
T'vuer end sijn vlamm' wtbreydet,
Hy doet t'dal Cades beuen,
Met den daelen daer neuen.

Hy schrickt die hinden kleenmoedigh,

End doet se misuallen spoedigh,
Hy doet die bosschen groen end groot,
Doer sijn kracht werden dorr' end bloot.

§5

Maer jeghlick gaet bin desen,
In Godts tempel ghepresen,
End daer hy plach te beuen,
Hy loeft hem al sijn leuen.

[p. *]

 

Des waters dat men vreest seere,

 

Des Sendtvloedts is Godt een Heere,

 

Ende sijn Koninghrycke voortaen,

 

Sal eewighlick vast blyuen staen.

§6

Daer om sal die Heer wesen,
Sijns volcks kracht wtgelesen,
Vred' end goedt sal hen gheuen,
Onse Godt hoogh' verheuen.