De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXVI.

Dauid betuyght van sijn goede conscientie tegen sijn vianden, hy ouergeeft hem gantsch tot den dienste Gods, den welcken hy bidt, dat hy hem

[p. *]

bewaeren wille, voorsiende die groote straffe, die Godt doen sal ouer den godtloosen.

Dese Psalm is seer bequaeme voor hem die onder de afgoden dienaers benauwt sijn.

§1

BEWAERT o Heer myn recht,
Want voorwaer uwe kneckt,
Wandelt in onschuld nu voort aen,
Op v staet myn betrauwen,
In al myn swaer benauwen,
Daer om en sal ick niet vergaen.

§2

Heer doersoeckt myn gemoedt,
Proeft my in teghenspoedt,
Aen den proefsteen in myn elendt.

Myn hert' end oock myn nieren,

Proeft doch Heer met den vieren,
Op dat ick recht werde bekent.

[p. *]

§3

Want Heer die ooghen myn,
Vastlick gheslaegen sijn,
Op uwe ghenaed' end goetheit.

End ick leyde myn leuen,

Nae den reghel voorschreuen,
Ick wandel in uwe waerheit.

§4

Der leughenspreekers boos,
Versaemelingh' seer loos,
Ick altydt O Heer haeten sal.

Met schalcke menschen listigh,

Die valsch sijn ende twistigh,
Hebb' ick niet ghemeyns oueral.

§5

Heer, der godtloosen kerck,
Haer ęrghheit end haer werck,
Haet ick altyt wt s'herten grondt.

By den schalcken end boosen,

Noch oock by den godtloosen,
En sitt' ick Heer tot gheener stond.
***

§6

Ick wassch' myn handen reyn,
Met ontschult in't ghemeyn,
Ick gheue my tot t goed eenpaer.

End Godt tot v' offranden,

Schoon end seer veeler handen,
Die men doet op uwen autaer.

[p. *]

§7

Op dat ick daer v' eer',
End heerlickheit (O Heer)
Singen magh ouerluydt end klaer.

End' uwe wonderwercken,

Seer groot, so men kan mercken,
Magh verkonden in't openbaer.

§8

Ick heb Heere bemindt,
End hertelick versint,
V schoon huys daer ghy wonen wilt.

Die plaets daer men verkondet,

End oock altydt vermondet,
Vwen lof end prys Heere milt.

§9

Laett my niet sijn ghetelt,
Geplaeght noch oock gequelt,
Met den boosdaders obstinaet,

Neemt doch niet wegh myn leuen,

Met dien die hen begheuen,
Tot bloedtstorten wt nijdt end haet.

§10

Die verraders vol nijdt,
Wt listen, haet end spijt,
Verklaeghen my met onrecht groot.

Sy loopen ende slaeuen,

Om gheschencken end gaeuen,
Die hen haest bringen tot der doodt.

§11

Maer ick wil Heere gaen.
Vromelick end bestaen,

[p. *]

 

In eenvoudt, met een oprecht hert'.

 

Weest my doch nu genaedigh,

 

O myn Godt seer weldaedigh,

 

Verlost my wt angst ende smert.

§12

Ick sie Heer dat ghy my
Hebt opgerecht, end vry
Gestelt, op uwen wegh eerbaer.

Dies wil ick v Heer prysen,

Singen end eer bewysen,
In't midden uwes volcks eenpaer.