De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XXI.

Dauid danckt Godt in den naeme sijns volcks, van den weldaeden die hy hem bewesen heeft, de welcke hy nae een ander vertelt. Het schijnt

[p. *]

dat hy desen Psalm ghedichtet heeft, als hy sijn vianden naeghejaeght heeft, ende die nu schier verslaeghen hadde, hoe wel dat sommighe desen Psalm verstaen, van een ouerwinninghe die hy nu schoon verkreghen hadde, daer van dat 2.Sam. 10. staet.

Dese psalm is schier den voorgaenden 20. ghelyck.

§1

DIE Koningh sal seer sijn verheught,
Dat hy doer v' handt krachtigh,
Verlost is Heer almachtigh,
Hoe vol sal hy wesen der vreughdt,
Siende dat hy gewis:
Doer v' kracht bevrydt is.

§2

Synen lust end beghęeren al,
So hy dat ouerlegghet,

[p. *]

 

Heer ghy hem niet ontsegghet.

 

End al dat hy v bidden sal,

 

Daer van hy doet vermaen,

 

Sal hy van v ontfaen.

§3

Want eer hy bidt sijnde benauwt
Maeckt ghy hem (Heere goedigh)
Met ryckdom ouervloedigh.

Een kroone van gheloutert gaudt

Maeckt ghy hem, die ghy stelt
Op't hooft midden in't veldt.

§4

Hy beghęerde doch anders niet,
Dan dat ghy hem woudt gheuen,
Slechts eenen tydt om leuen.

Ghy hebt hier bouen (so men siet)

Hem vergont ouervloedt,
Iae t'eewigh leuen soet.

§5

Doer v' goetheit maeckt ghy altydt
Dat sijnen goeden naeme,
Wydt verbreydt werdt bequaeme.

Want ghy Heer die goedertier sijt,

Hem prys end eere wilt,
Altydt gheuen seer milt.

§6

Ghy verciert hem, dat hy hier naer,
Eenen spieghel sal wesen
Vwer goetheit ghepresen

[p. *]

 

Ghy hebt hem verheughet voorwaer,

 

End sijn herte verlicht,

 

Doer v' lieflick ghesicht.

§7

Op dat die Koningh sij bevrydt,
In sijn leedt end benauwen,
Op Godt staet sijn vertrauwen.

Van Godt wachtt hy hulp' in den strydt,

Doer welcken hy eenpaer,
Vast blyft sonder gheuaer.
***

§8

V' handt is sterck ghenoegh om slaen,
Iae om neder te vellen.
Die hen teghen v stellen.

Sy werden oock te niet ghedaen,

Die uwen prys end eer,
Hebben verachtet Heer.

§9

V' gramschap hen verslinden sal,
Als eenen heeten ouen,
Onder vol vyers end bouen.

Sy werden oock verdoruen al,

Van v daer men op siet,
Werden sy bracht tot niet.

§10

Wtgheroeyt werden sy met een,
Van der ęerden met machte,
Sy end al haer gheslachte.

[p. *]

 

Daer en werdt gedachtenis gheen,

 

Noch gewagh vroegh of spaedt,

 

Van haeren stamme quaedt.

§11

Om dat se hebben onderstaen,
Den Koningh te beschaeden,
Met allerley boosdaeden.

Teghen v sy met list raedslaen,

Maer daer werdt doer haer kracht
Niet besonders volbracht.

§12

Als waer't dat die boos' opgericht,
Te saem teghen v quaemen,
Ghy soudt se haest beschaemen.

Ghy sult se schieten in't aensicht,

Daer op hebt ghy ghemickt,
End' uwen bogh' gheschickt.

§13

Daer om maeckt v doch op O Heer,
Wilt met ernst nu bewysen,
V kracht niet om volprysen.

Op dat wy altyt t'uwer eer,

Prysen ons leuen langh,
Vwe macht met lofsangh'.