De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XVI.

Dauid beghęert hulpe van Godt, Maeckt ghewaegh synes gheloofs, ende niet syner wercken, de welcke hy niet en achtet. Daer nae betuyght hy, dat hy een afschricken heeft van alle afgoderye, Hy roemt ende staet alleen op Godt, versekert sijnde, dat sijn gebedt verhoort is, daer van hy Godt danckt, hy versekert hem, dat hy hem niet alleen sal louen hier op eerden, maer dat hy een veel meerder ghelucksalicheit nae sijn doodt verkryghen sal, doer die kracht der Opstandinghe Messiae, van den welcken hy klaerlick pro-

[p. *]

pheteert, gelyck het verklaert wert, Acto. 2,27. ende 13,35.

Dese Psalm is een schoon forme eenes gebedts, voor den geloouigen, die in deser węerelt beangst ende benaut is.

§1

BEWAERT my Heer weest doch myn toeuerlaet,
Op v vertrauw' ick vast met herten reyne,
Dies spreeckt myn siel' tot v in desen staet:
Ghy hebt Heer ouer my die macht alleyne:
Doch en komt wt myn wercken wtgelesen,
Gantsch gheenen nut tot v Heer hoogh gepresen.

[p. *]

§2

Myn beghęert' is den vromen by te staen,
Die geroemt sijn om haer godtsaligh leuen,
Maer straff' op straffe moet hen kommen aen,
Die hen tot den afgoden valsch begeuen.
By haer bloetoffren ben ick niet geuonden,
Iae haer naemen en sal ick niet vermonden.

§3

Godt is myn deel, die my bewaert nu voort.
Op v staet myn tente gegrondet Heere,
Dit heerlick erfdeel dat my toebehoort,
Is my in't schoonste geworden met eere,
Iae t'beste deel dat geuonden kan wesen,
Is my recht toe geuallen Heer gepresen.
***

§4

Geloeft sij Godt, die my altyt wil sijn
Een Raedsheer, die my so wel heeft beraeden.
Want die nieren end die gedachten myn,
Hebben my s'nachts onderricht vroegh end spaede,
Ich heb God voor oogen in myn beswaeren,
Die my bystaet end my wel wilt bewaeren.

§5

Siet daer om is myn hert' also verheught,
Myn tonge lacht, myn vleesch rust hier beneuen,
Wetende dat ghy niet en wilt noch meught,
O Heer' int graf laeten vergaen myn leuen,
Ghy sult uwen heylighen groot van weerden,
Gantsch niet laeten verrotten in der eerden.

[p. *]

§6

In den wegh sult ghy doen gaen uwen knecht,
Die hem bringht in't leuen vry wt benauwen,
Want daer is geen volkommen vreughd oprecht,
Dan in uwes aenschyns heerlick aenschauwen.
In uwe hand is end blyft oock gestaedigh,
Die volheit aller blijdschap Heer genaedigh.