De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm VI.

Dauid van Godt gestraft sijnde, bekent dat hy doer syn misdaet Godes gramschap verweckt heeft, Ende op dat hy wat verquicket werde, hy biddet om vergeuinghe sijner sonden, om dat hy God niet kan louen, t'en sij dat hy wt die doodelicke benaudheidt verlost werde. Daer nae (getroost sijnde) pryset Gods goetheit, ende straft die, die hen verblydden in sijn lyden.

§1

WILT my niet straffen Heere,
Die misdaen heb so seere,
In eenen grammen sin,
In uwen toorn veruaerlick,
Castijdt my niet so

[p. *]

 

swaerlick,

 

Als ick wel weerdigh bin.

§2

Maer wilt v Heer' ontfaermen,
End ouer my erbaermen,
Ick ben seer swack altydt.

Wilt my gesondtheit geuen,

Want myn siel' end lyf beuen,
In desen mynen strydt.

§3

Myn gheest hem oock ontstellet,
Swaer verschricken my quellet,
Vreese maeckt my onvro.

O HEERE hoogh ghepresen,

Hoe langhe salt noch wesen,
Dat ick moet blyuen so?

§4

Ach wilt v tot my keeren,
Wilt oock van my doch weeren,
Dees benaudtheit niet kleyn.

Seer groot sijn myn misdaeden,

Maer, wt louter ghenaeden,
Maeckt my Heer daer van reyn.

§5

Want in de doodt seer wreede,
Wie is' die daer verbreede,
V' lof end eer bequaem,

[p. *]

 

Niemant sal in der hellen,

 

Vwen prys schoon vertellen,

 

Noch dancken uwen Naem.

§6

Ick ben moed' end verslaghen,
Van gantsch den nacht te klaghen,
Ick doe swemmen voorwaer,

Myn bedde met myn weenen,

End myn legher met eenen,
In myn traenen eenpaer.

§7

Myn ghedaente met allen,
Is nu (Heer) gantsch vervallen,
Door gheduerigh geklach.

Om dat aen alle zyden,

Myn vianden verblyden,
Voor my met groot ghelach.

§8

Ghy boose wilt nu wycken,
Ghy wreede desgelycken,
Vertreckt nu haest van hier,

Godt heeft myn treurigh klaeghen,

Nae sijn goet welbehaeghen,
Verhoort seer goedertier.

§9

Godt en wilt niet verachten
Myn gebedt, noch myn klachten,
Maer hoort my t'syner eer,

Myn beden hem beweghen,

[p. *]

 

Ick heb van hem verkregen,

 

Myn beghęrten, end meer.

§10

Daerom sijn nu met schanden,
Beswaert al myn vianden,
Verbaest sijn sy gewis.

Teruggh' moeten sy keeren,

Met schaemten end oneeren,
Want my Godt so goet is.