De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm V.

Dauid verbannen sijnde, ende veel lydende, verwacht nog meer lydens, doer de pluymstryckers die ontrent Saul waren: Daerom bidt hy Godt, ouerleggende dat hy die boose altyt haetet, ende goedgunstich is den vromen.

§1

VERhoort O Godt myn woorden klachtigh,
Laet uw' ooren op sijn gedaen:
End wilt doch d'oorsaecke verstaen,
Myns klagens end suchtens eendrachtigh,
O Heer almachtigh.

§2

Hebt acht op myn suchten ghestadigh,

[p. *]

 

Myn Godt end Koningh groot gheacht,

 

Dewyl' ick tot v met aendacht

 

Myn smeeken doe, O Heer genaedigh,

 

Ende weldaedigh.

§3

Des morgens vroegh, voor den daegraede,
Sult ghy my verhooren eenpaer,
Want seer vroegh sal ick v voorwaer,
Bidden, wachtende vroegh end spaede,

Op v' ghenaede.

§4

Ghy sijt een Godt die de boosheden,
Niet en bemindt, maer wederstaet.
By v sijn de boosdaeders quaet,
Met haeren doen end boose zeden

Gantsch niet gheleden.

§5

Die dwaesen die nae v niet vraeghen,
Sullen voor v verschynen niet,
Want ghy die haetet so men siet,
Die boosheit doen, sonder vertzaeghen,

Iae met behaeghen.

***

§6

Ghy sult vwe gramschap bewysen,
Ouer die Lueghenaers gemeen:
Doodslagers, Bedriegers met een,
Syn voor Godt (dien elck mensch moet prysen)

Een groot afgrysen.

[p. *]

§7

Maer doer uwe goetheit hoogh' gepresen,
Die ghy my bewyst, sal ick gaen,
Om v, O Heer te roepen aen,
In v' huys, daer ick sal mids desen,

Godtvruchtigh wesen.

§8

Geleydt my Heer, end laet doch blycken
Aen my v goedtheit, dat my niet
Myn haeters bringen in't verdriet,
Leydt my uwen pad desgelycken,

Sonder afwycken

§9

Daer is gheen waerheit in haer monden,
Haer hert is valsch, arghlistich, straf,
Haer keel is als een open graf,
Haer tongh' is vol smeeckens beuonden,

Tot allen stonden.

§10

Verderfts' end doet te niet haer naemen,
Breeckt haer raetslaegen end haer doen,
Verstroyt s' om haer boosheit seer koen,
Want Heer sy soecken alle t'saemen

V te beschaemen.

§11

Maer verhueght hen t'gemoet end sinnen,
Die op v vertrauwen altydt,
Dats' in v Heer werden verblijdt,
Die uwen naem in't herte binnen

Trauwlick beminnen.

[p. *]

§12

Want ghy sijt mildt end ouervloedigh
Den vromen man, Heer goedertier,
Met uwe gunst deckt ghy hem schier,
Als met den schildt, Ghy sijt so goedigh,

End seer langhmoedigh.