De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm IIII.

Dauid bidt Godt in den oproer dien Absalon maeckte, ende vermaent die Vorsten Israels, die teghen hem opstonden tot bekeeringe, ende betuyght, dat hy hem als dan wel ghetroost vindt, als hy Godt recht vertrauwt.

§1

ALS ick v bidd' opent v ooren,
O Heer myne gerechticheyt,
Laet myn hert' bang'

[p. *]

 

uwen troost hooren,

 

End v stedes komen te vooren,

 

Myn gebedt nae v goedicheit.

 

Hoe langh sult ghy soecken ghy Heeren,

 

Myn eer te schenden met hooghmoet,

 

End v tot ydelheit bekeeren,

 

Die luegen oock t'uwer oneeren,

 

So lief hebben als ghy nu doet?

§2

Bekent dat Godt my in dit leuen,
Bouen die ander menschen al,
Tot eenen Koningh heeft verheuen,

[p. *]

 

Die myn suchten ende myn beuen,

 

Van den hemel verhooren sal.

 

So ghy gram werdt, wacht v van sonden

 

Misdoet niet tegen synen wil,

 

Op uwen legher wilt doergronden

 

Dit werck. Laet af tot desen stonden,

 

My te quellen met dit gheschil.

§3

Offert dan een oprecht' offrande,
Met verslagen hert' end ghemoet.
Betert v van dees sonde end schande,
End stelt op Godt (seer goederhande)
Geheel al v vertrauwen goet.

Veel spreeken: Hoe kan hy ons leeren,

Dat goed is end Godt aengenaem?
Nae v goedtheit wilt Heer der Heeren,
V lieflick aenschyn doch eens keeren,
Tot my end' al de myne t'saem.

§4

Want meer blijdschap is my gegeuen,
Doer v aenschyn Heer goedertier,
Dan hen is die hier syn verheuen,
Die met veel wyns end koorens leuen,
Hebbende haeren nootdruft hier.

Dus sal ick my in goeden vrede,

Nederleggen end slapen wel,
Want v goetheit beschickt dit mede,

[p. *]

 

Die my doet hopen hier beneden,

 

End int' Ryck doet hebben beuel.