De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm III.

Dauid bestreden synde van een groote hęerkracht is een weynich verbaest: doch vertraut hy op Godt, ende maeckt eenen moet: Ende nae dat hy Godt gebeden heeft, werdt hy versekert, dat hy al sijn vianden ouerwinnen sal.

§1

HOE veel is des volcks Heer,
Dat my be-

[p. *]

 

nydt so seer?

 

Hoe veel menschen my quellen?

 

Hoe veel vianden myn,

 

Nu sterck te velde sijn,

 

Die hen tegen my stellen?

 

Ick sie daer veel voorwaer,

 

Die tot my spreken klaer:

 

Vergaen sijn al syn krachten,

 

Sijn Godt die helpt hem niet,

 

In dit cruys end verdriet:

 

Maer t'sijn ydel gedachten.

[p. *]

§2

Want ghy sijt Heer myn schildt,
Die my beschermen wilt,
End my eere wilt geuen.
Ghy doet dat ick voortaen,
Magh vry opentlick gaen,
Met den hoofd' opgeheuen.

Ick hebb' in myn elendt,

Myn stem tot Godt gewendt,
End geklaeght in dit wesen,
Hy heeft oock nae sijn Woort,
Myn klacht' altyt verhoort,
Van synen bergh gepresen.

§3

Dies sal ick rust' ontfaen,
End seker slapen gaen,
Bewaert voor alle schaede.
Ick sal des morgens klaer,
Ontwaeken sonder vaer,
Want Godt wilt my slaen gaede.

Hondert duysent by een,

Deden my vreese geen,
Wanneer se sulcks aenuyngen,
End my wilden met haest,
Om te maeken verbaest,
Verstricken end omryngen.

§4

Komt Heer, toont dat ghy syt

[p. *]

 

Met my tot aller tydt.

 

End dat ghy myn vianden,

 

Opt' kinnebacken slaet,

 

End hen breeckt met der daet,

 

In stucken haere tanden.

 

Van v ist O HEER goet,

 

Datmen verwachten moet,

 

Hulp' end troost vroegh end spaede.

 

Want ouer v volck hier,

 

Stortt ghy Heer goedertier,

 

Seer rycklick v' ghenaede.