Dingeman krijt wjukken

[p. 168]

Haadstik 37
De R fan Riedsel

Joazef hie beitaart bakt en slachrjemme kloppe foar op 'e kofje. Ik krige it gefoel dat er my noch ien kear bedjerre woe foardat ik fuortgie, ek al sei er sels dat er alle sneinen in bytsje feestfierde.

‘Dêr bin ik mei grutwurden, Dingeman. Sa hâld ik ús leave mem yn eare, dy't altyd sa goed foar ús soarge.’

Hy slikke in wite klodde út 'e snor.

‘Sneins dienen we ek faak spultsjes. Hast sin oan guozzebrievjen?’

‘Is dat itselde as Oud-Hollands Ganzenbord? Dat ha se by ús pake en beppe ek.’

‘Nij-Frysk Guozzebrief!’ jubele Joazef. ‘Eigen fabrikaat. Momint.’

It spul siet yn in grutte brune envelop. Joazef krige der in dûbelteard stik kerton út en rûgele in hantsjefol guozzepykjes op 'e keukentafel. Doe't er it kerton iepenflapte en foar ús dellei, wist ik net wat ik seach.

‘Hasto dat allegear tekene?’

‘Mm-hm.’

‘En dy guoskes, binne dy útsnijd út hout?’

‘Ja. Mar de dobbelstiennen binne poater, sjoch ik. Krij mar even dy twa út 'e keamer. Witst noch wol fan moandei.’

Behalve alle moaie pintekeninkjes en de prachtich útsnijde en opferve guoskes, hie Joazef sels ek de beskriuwingen makke.

Wa't de earste kear 6 en 3 goait, fynt it nêst te benaud. Dalik de romte sykje en trochfleane nei 26.

Wa't de earste kear 4 en 5 goait, hat it suden yn 'e kop. Mei krachtige wjukslach en de hals foarút nei 53.

[p. 169]

‘Seis en trije, fjouwer en fiif, it liket dyn postkoadespultsje wol,’ sei ik.

‘Toe mar,’ sei Joazef, ‘do meist begjinne. Bisto de wite guos? Goed, bin ik de swarte.’

Ik goaide in 5 en in 1. Op fakje 6 wie in houten brechje tekene, en dêr hearde dizze beskriuwing by:

Stap mar oer it sleatsje achterhûs. Juster wiest noch 6, mar de tiid fljocht, en do fleanst mei. Op nei de 12.

Trije beurten letter kaam Joazef op 19, de herberch.

Dat wie feest fannacht. No bist net te besjitten, sa fier fuort. Sliep it klokje rûn, en dêrnei wer fris út 'e fearren. Ien beurt oerslaan.

Al gau wie ik Joazef in moai ein foarút, mar op fakje 31 rekke ik yn 'e put.

Do sitst yn 'e put. Lit de moedfearren net hingje, want der is altyd ien om dy derút te heljen.

‘Wat moat ik no dwaan?’

‘Krekt salang wachtsje oant ik dy derút helje,’ lake Joazef.

‘Mar asto hielendal net op myn fakje komst, wat dan?’

‘Lit ús sa ôfprate: bist út 'e put sa gau't de oar foarbykomt.’

Nei trije beurten koe ik fierder. Gelokkich sweefde ik samar oer it doalhôf en de gefangenis hinne, mar doe goaide ik in luzige 3 en kaam ik op 58. Dêr lei in guoske mei de eagen ticht en de poatsjes omheech.

[p. 170]

[p. 171]

[p. 172]

In swart gat, alles is dearûn. Sjoch wêrst weikomst en begjin in hiel nij libben.

Ik gie wer achter Joazef oan, mar ik helle him net mear yn. Hy tripke kalm fierder en kaam as earste by 63 út.

‘It is mar in spultsje,’ sei ik.

‘Ja,’ sei Joazef, ‘in spultsje, mar tagelyk in reis troch it libben.’

‘Binne dy nûmers dan leeftiden?’

‘Sa kinst it besjen. Ieuwenlang ha minsken bang west dat se op har 63ste deagean soenen, fandêr de 63 fakjes. De Romeinse keizer Augustus wie sa bliid dat er dy leeftyd helle hie, dat er syn freonen in brief skreau om himsels te felisitearjen. Dêrnei hat er trouwens noch fjirtjin jier libbe.’

‘It kloppet net,’ sei ik. ‘Us mem is 31, mar se sit net yn 'e put. En do? Hoe âld bisto?’

‘Ik bin 36.’

‘Dat kloppet wol! Hee Joazef, moatst sjen, dizze tekening! In grutte guos mei in jong. Dat binne do en ik.’

‘Al wer?’ lake Joazef.

Hy woe noch in spultsje, mar ik hie gjin nocht mear.

‘In stik taart dan. It moat allegear op, hear.’

Nei it taartsnobjen pakte Joazef it guozzespul wer yn.

‘Bring dy dobbelstiennen mar werom,’ sei er. ‘Ik kin nije wike min allinnich sitten gean te spuljen.’

Ik brocht de dobbelstiennen nei de keamer. Ik lei se werom yn it doaske mei it dartpylkje en it papier mei de tweintich hokken. Sûnder dat ik sels wist wêrom, krige ik it papier derút en tearde it iepen. Ik rûn dermei nei it rút en hold it tsjin it ljocht. Ik koe myn eagen net leauwe - der siet mar ien prikgatsje yn! It prikgatsje fan moandei, by Joazef syn demonstraasje. It prikgatsje yn it fakje fan de letter R. Doe de R fan Raar, no de R fan Riedsel.