Dingeman krijt wjukken

[p. 8]

Haadstik 2
In spannende brief yn in saaie brievebus

No sil ik jim fertelle oer de spannende brief dy't ik krige.

It wie moandei, de earste dei fan de simmerfakânsje. Ik stie yn 'e keamer foar it rút dat útseach op it gason.

Foar dat rút stie ik faak nei bûten te sjen. Dan betocht ik hoe't it wêze soe as heit deroan kaam. Yn gedachten seach ik him rinnen oer it griene tegelpaad. Hy hie syn blauwe pak oan. It kofferke fan de saak bongele oan syn rjochter earm.

Ien kear wie it sa echt, dat er my stean seach. Hy stuts de hân omheech en wiisde nei de tegels. Hy luts der in gesicht by fan ‘tsjonge, wat in mos’. Dêrnei begûn er te laitsjen. Ik lake werom, mar op itselde momint kaam ús mem de keamer yn.

Se sei: ‘Ding, stean dêr net yn dysels te gnizen. Krij in doek en poets dyn fyts.’

Doe bin ik hurd fuortflein, en ik kaam de hiele dei net wer. Mar it koe ús mem neat skille. It koe har noait wat skille as ik fuortrûn. Ien kear ha ik in hiele nacht ûnderdûkt west by buorfrou Joldersma. Us mem wist net wêr't ik siet, mar se hat net iens de plysje belle.

Mar sa stie ik dus dy earste fakânsjedei foar it rút.

Ynienen hearde ik it gelûd fan de brievebus. Ik draafde hurd nei bûten ta, want ik woe sjen wat de post foar ús hie.

Yn 'e bus siet in brief mei in stive envelop. Earst tocht ik oan in troukaart, mar myn namme stie derop.

Mei de brief yn 'e hân draafde ik oer it paad werom. Ik soe de hûs yn gean, mar krekt foar de doar betocht ik my. Ik rûn om it hûs hinne nei de garaazje. Dêr gie ik sitten mei myn brief.

[p. 9]

Myn namme en adres stienen yn typte letters op 'e envelop. Achterop stie in telefoannûmer, yn typte sifers. Mei de senuwen yn 'e fingers makke ik de envelop iepen. Ik hie it riede kind, it wie in typte brief. Dit stie deryn:

Stichting Landelijke Vakantie Voor Stadskinderen (SLVVS)

Hallo, Geluksvogel!

Natuurlijk vind jij het leuk om in de stad te wonen. Misschien hebben jullie een gezellig huis, met een hond en een kat in de kamer en een konijn in de tuin. Misschien heb je een vader met wie je scheepjes kunt lijmen, of een moeder met wie je papieren roosjes vouwt. En anders doe je wel een spelletje op de computer op je kamer. 's Avonds na het eten mag je nog even skeeleren op het pleintje, of je kijkt of er nog iemand is die met je wil stoepranden.

Dat is allemaal leuk en aardig. Maar hebben jullie ook een paard in de garage? Of een koe in het schuurtje? Een varken in de tuin? Heb jij met je vader weleens een Spektakeltoren gebouwd? Of met je moeder een Hotemetotelaar gemaakt? Zou je in plaats van computeren, niet eens een diep gat willen graven? En in plaats van skeeleren, de motor van een ouwe trekker slopen? En in plaats van stoepranden, lekker in een weiland liggen?

Je hebt geluk gehad, Geluksvogel! Je bent uitgeloot door de Stichting Landelijke Vakantie Voor Stadskinderen (SLVVS). Je mag een week logeren op een breek-en-bouw-boerderij ergens in Nederland.

De SLVVS nodigt ieder jaar twaalf kinderen uit (uit iedere provincie één) om hen de vakantie van hun leven te bezorgen. Op de boerderij zijn gepensioneerde opa's en uitgeborduurde oma's aanwezig, die jou en je vrienden op je wenken zullen bedienen.

[p. 10]

Bedtijd is er niet, tijd om voor te lezen en verhalen te vertellen des te meer.

Om het allemaal nog spannender te maken: je vader en moeder mogen niet weten waar je zit. Zo zijn de spelregels van de SLVVS. Alleen als het echt niet anders kan, kunnen ze het nummer bellen achter op de envelop.

Luister, Geluksvogel, maandagmorgen om 10.00 uur staat er bij jou een taxi voor de deur. Het is een luxe wagen, geel van kleur. De chauffeur draagt een zwart pak met witte handschoenen. Hij zal je vader of moeder om een handtekening vragen. Daarna kan de reis beginnen.

Met een vriendelijke groet,

namens de SLVVS,

Roosje Hoppe

De brief wappere my yn 'e hannen. Ik koe net begripe dat it wier wie wat ik lêzen hie. Mar yn gedachten seach ik de giele taksy al foar de doar stean.