Logo DBNL
Religieuze poëzie van Cornelis Crul (1954)

Religieuze poëzie van Cornelis Crul

(1954)–Cornelis Crul–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
tekstkritische noten

[Den 77sten psalm in dicht gestelt]

Prologhe

 
+Suldy mij, Heere, aldus gheheel verlaten?1
 
Hebdy mij uut uwer ghedachten gheset?
 
En sal mijn suchten, mijn kermen niet baten?
 
Ontfanct ghij niet meer u dieners ghebet?4
[5]
Ben ic voer u ooghen te zeer besmet
 
Midts tsondich vlees, dat mij houdt tondere?6
 
Of ist mijn onghelove, dat u hulpe belet?
 
Ic weet wel, in mij is die schult bijzondere.8
 
Nu, Heere, thoocht met uwen erm eens wondere;9
[10]
Helpt hem die schijnt buyten hulpe te stane,
 
Opdat ic uwer goetheyt mach zijn orcondere:11
 
Ghij en pleecht u vrienden noyt af te gane.12
 
Tis om u woordts wille dat ict u vermane,13
 
Niet om mijnentwille, diet wel hebbe verdient.
[15]
Maer al straft ons die Heere, hij doeghet als vrient.15
 
 
 
+Laet u verbidden, o Hemelsche Vadere,16
 
Den druck is onverdraghelic, die mij toewast.17
 
Comdy mij met niet uwer gracien nadere,18
 
Ic blijve versmoort duer den grooten last.19
[20]
Tot mijnder hulpen gheringhe dan rast.20
 
Die maten des droefheyts zijn vol ghemeten,
 
Ic ligghe als een troosteloos mensche ontpast,22
 
Oft mij God en die weerelt heel hadden vergheten.23
 
Twijfelinghe is aen mijn voeten gheseten,
[25]
Desperacie van verde huer aenschijn thoont;25
 
Mijn hope vliedt wech, al waer se ghesmeten.26
 
Tschijnt dat mij tbetrouwen schier heeft ghehoont.27
 
Tenzij dat ghij, Heere, mijn sake verschoont,28
 
Ic moet zonder twijfel comen ter schanden;29
[30]
Want smenschen hulpe staet in Gods handen.
 
 
 
+Nochtans, Heere, ic versta u meenen:31
 
Tis om te treckene dat ghij mij castijt.32
 
Ghij doet ons met slaghen tot u vereenen,33
 
Straffende het vlees dat u wet benijt.34
[35]
Serteyn tis alzoo, ic bekent en belijt;35
 
Ghij doeghet voer tgoet dat ons quaet dunct wesen,36
 
Al ist dat nature hier teghen strijt.
 
U slaghen zijn zoet en weerdich ghepresen,
 
Maer, Heere, ghij zijt oick ons Vader in desen,
[40]
Ghij ontfanct al kindt dat hem tuwaerts went;40
 
Dat ghij gheslaghen hebt, coent ghij weder ghenesen.41
 
Ghij zijt voer een bermhertich vader bekent.42
 
Aensiet mijnen noot, die ic hebbe present,43
 
En wilt mijn clachten ter stont aenmercken.
[45]
U bermherticheyt gaet boven alle wercken.
 
 
 
+Want ziet hoe deerlic dat ic ligghe verbaest,46
 
Midts die groote droefheyt die ic zie rijsen.
 
Nochtans, hoe wonderlic dat Fortuna raest,48
 
U woordt can altijts confortacie wijsen.49
[50]
Al moet ic met droefheyt mijn ziele spijsen,
 
Eenen man naer u herte heves meer ghesmaect:51
 
Davidt, wiens naem ghij hooghe ghinct prijsen.
 
Tblijct aen de psalmen die hij heeft ghemaect.
 
O Heere, mij metten selven gheeste raect,
[55]
Dat ic gheenen tijt van u en wijcke.55
 
U godlijcke gracie op mij doch daect56
 
En slaet u aerme diener gheen zwijcke.57
 
Al ben ic verde van Davidts ghelijcke,58
 
Ontfanct zijnen psalm in mijn verzeeringhe.59
[60]
Tis al ghescreven om onse leeringhe.

Psalm 77

 
+Met mijnder stemmen tot God uuter herten,
 
Ja, met mijnder stemmen wil ic crijschen, voerwaar;62
 
Hij sal mij verhooren, als ic ligghe in smerten;
 
Al hij verre zijn, hij is nochtans daer.64
[65]
In den dach mijnder noot, vol lijdens zwaer,
 
Socht ic den Heere, tot mijnder baten;66
 
Ic rechte tsnachs mijn hant ute duer grooten vaer67
 
En badt zonder ophouden, zeer boven maten,
 
Want mijn ziele en wilde huer niet troosten laten.
[70]
Den druck maect dat mijn hope gheheelic smelt.
 
Wanneer ic Gods oordeelen wilde vaten,71
 
Werdt ic in mij selven zoe zeere ontstelt.
 
Ic sprack en hebbe mijn sinnelicheit ghequelt,73
 
Maer mijnen gheest werdt int ondersoucken onmachtich.
[75]
Gods oordeel te verstane is mij te crachtich.
 
 
 
+Ghij houdt mijn ooghen dat ze wachten en waken,76
 
Siende rontsomme oft mij troost mocht gheschien.77
 
Maer niet dan droefheyt en zie ic mij naken,
 
Soe dat ic niet spreken en can midts dien.
[80]
Ic dincke wel watter voormaels al is ghesien,80
 
Wat ghij, Heere, ghedaen hebt in de jaren voerleden,
 
Waer duere mijn vreese wel weech soude vlien,
 
Waer ic in u wercken gheheel tevreden.83
 
Maer met dencken moet ic den nacht besteden
[85]
En disputeren in mijnder herten gront.
 
Mijne gheest wilde ondersoucken u zeden86
 
En sprack duer den druck diet daer dede oorcont:87
 
Sal de Heere mij versteken in alder stont88
 
En heeft hij aen mij niet meer zijn behaghen?
[90]
Die van God versteken is, moet altijts claghen.90
 
 
 
+Ist dan heel uute ende al ghedaen91
 
Met zijnder goetheyt die ic voormaels bekende?92
 
Sal hij mij in der eewicheyt niet meer bijstaen?
 
Soe ist tevergheefs, waer ic mij wende.
[95]
Is zijn godlic woort ghecomen ten ende,
 
De fonteyne des levens dan uutghemeten?96
 
O wat droever ghepeys! wat zwaerder allende!
 
Hoe heeft mij dese zorghe te gronde ghesmeten!98
 
Heeft God zijn ghenade gheheel vergeten
[100]
En zijn bermherticheyt in thoorn ghesloten?100
 
Soe worde ic van duvel en helle verbeten.101
 
De pijlen des doots blijven in mij gheschoten;
 
Alle plaghen worden tseffens uutghegoten.103
 
Soude Gods thoren zijn ghenade verdrijven?104
[105]
Maer zijn woordt sal in der eewicheyt blijven.
 
 
 
+Tot mij comende uut svleesch bedwancheyt,106
 
Werdt ic gheware mijn onmechtich verstant107
 
Ende sprack certeyn: Dit is mijn zwancheyt,108
 
Daer is veranderinghe in des Hoochsten hant.
[110]
Hij slaet, hij gheneest, hij verderft, hij plant,
 
Hij maect zieck ghesont, hij can nemen en gheven,
 
Hij werpt ind zee en brengt weder aen lant;
 
Hij alleene heeft macht over doot en leven.
 
Daerom wil ic segghen wat hij heeft bedreven,
[115]
De wonderen die hij heeft ghedaen van ouden tijden.
 
Wie is van hem oyt onghetroost ghebleven,
 
Die zijnen naem gheduerich wil belijden?
 
In hem wil ic dan altijts verblijden,
 
Hoe quaet dat de zake oick met mij wordt;
[120]
Want Gods hant en is noch niet vercort.120
 
 
 
+God, uwen wech is de heylicheyt alleene;
 
Daer wil ic in wandelen, naer u ghebot.
 
Ghij zult mij beschermen, al ben ic in weene.
 
Ghij zijt u dieners een onverwinnelic slot.124
[125]
Wie isser zoe groot en machtich als God?
 
Ja, wie heeft eenighe macht, zij en comt van boven?126
 
Die hem selven yet toescrijft, is dwaes en sot,
 
Al waer hij de meeste in sprincen hoven.
 
O God, uwen naem is waerdich om loven;
[130]
Ghij zijt God, die wonder doet en hoochst gheseten.
 
Der heydenen goden zijn voer u verstoven.
 
Hemel en deerde staen duer u secreten.132
 
Ghij hebt den volcke u macht laten weten,
 
Also datsze gheen onschult cuenen bewijsen,
[135]
Die Gods wercken weten en hem niet en prijsen.134-135
 
 
 
+Ghij hebt u volck zeer machtich verlost,
 
Die kinderen Jacobs en Josephs bij name.
 
Hoe voersichtelic gaefdy huerlieden den cost,138
 
Als ze uut Canam in Egiepten quamen.
[140]
Dies hem alle menschen wel mueghen schamen,140
 
Die niet en betrouwen u godlijcke macht.
 
Ghij lietsze eenen tijt gheneeren te samen,142
 
Totdatsze Pharo in catijvicheyt bracht.143
 
Daer saghen de wateren, Heere, u groote macht;
[145]
Sij veranderden huer nature en werden bloedich.145
 
Die diepten hebben, vreesende, u hoocheyt gheacht,
 
Die wolcken storten water uut, zeer overvloedich,
 
Den donder schoot blicxem, als pijlen gloedich,148
 
Omdat men u volck zoude laten passeren;149
[150]
Maer die verhert is en camen niet verneren.150
 
 
 
+Hoe soude ic de wonderen al vertellen,
 
Die daer ghebuerden al Egiepten ontrent.152
 
Ghij ghincsze met dyveersche plaghen quellen,153
 
Omdat u moghentheyt zoude worden bekent.154
[155]
Men hoorde de stemmen des donders uut tfiermament,
 
Dat deerde werdt bevende en heel in rueren;156
 
Ghij beschermde u volc daer, voer elcken present,157
 
En dongodlijcke moesten de plage bezueren.158
 
Ghij dedet die zee oprecht staen als mueren159
[160]
En maecte in den middel eenen effenen ganck.160
 
Daer leyde ghij u volc deur ter selver hueren,161
 
Maer Pharo met ros ende waghen verdranck.162
 
Helpty, Heere, Ysrahel uut sulcken bedwanck,163
 
Hoe zuldy ons hier dan laten verbijten?164
[165]
Die van Abrahams gheloove zijn, sijn Ysrahelyten.165
 
 
 
+Siet, ghij leyde u volck als een cudde scapen,166
 
Die niet en wisten waer zij souden weyden,
 
Duer Moysen en Aron, u ghetrouwe knapen,168
 
Die se in de wildernisse ghinghen leyden.
[170]
Daer dede ghij se veertich jaren lanck beyden,
 
Datsze noyt en quamen onder huys noch dack;171
 
Ende zints datsze uut Egiepten waren ghescheyden,172
 
En wasser niet eene die eenen schuen ghebrack.173
 
Wat wast anders dan u liefde, die u hier toe track,174
[175]
En dat ghij u woordt daerduer beveste?175
 
Al lijde ic nu, Heere, dit onghemack,176
 
Ic weet wel, ghij sult mij noch helpen int leste.
 
Als ze mij alle begheven, zijdy de beste178
 
En comt mij met u troostelic woordt te baten.
[180]
God en sal de zijne nemmermeer verlaten.180
 
Niet meer alsoo Crul

Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs