Weerlichten

[p. 115]

Maja.

De wereld weeft haar webben
om 't open hart, want hebben
en lokken is haar lust.
Zij straalt en wil verblinden,
verbergen - en toch vinden
doen wat onschendbaar rust.

De wereld danst haar dansen
in myriaden glansen:
een rustelooze fee.
Haar sluiers dekken waarheid;
- zij haat de naakte klaarheid
en speelt er raads'lig mee.

Zij eischt te zijn aanbeden.
Tóch - om haar oogenleden
trilt ironie en spot:
‘Bij mij, o lieve vrinden,
is rust noch heil te vinden;
- gaat met uw hart tot God!’