Weerlichten

[p. 94]

Voor Agnes.

Teeder-blanke rozen
met oranje schijn
staan te bloeie' en blozen
in mijn raamkozijn.

Als van goudvisch 't pantser
schittert ieder blad,
of die kleine danser
daar zijn oorsprong had.

En van hooge feesten
rijzen als met toverstaf
de verzonken geesten,
die het leven luister gaf.

'k Zie de blanke bruid weer,
die mijn kleine zuster was
en hoor het geluid weer
van der gasten vrool'ke pas.

'k Zie het oude huis weer,
blij versierd voor het festijn
en hoor 't windgesuis weer
in de spar en de jasmijn.

Heel mijn jeugd gaat stralen
als een volle vreugdedag,
nu de rozen weer verhalen,
wat mijn ziel genoot en zag.