Weerlichten

[p. 73]

Losse Vonken

Zij alleen kunnen van het leven iets winnen,
die bovenal de Waarheid beminnen,
die zichzelf niet sparen
en hun strijdvaardigheid bewaren.

Daden zeggen niets: zij kunnen falen,
(een ieder moet voor een vergissing tol betalen)
maar 't is de houding van de ziel, die ze bedrijft,
die de engel in het Bock des Levens schrijft.

Liefde vraagt niet naar duur,
maar naar gehalte..
Soms ziet een vluchtig uur
haar eeuwige gestalte.

Hard en koud is 't absolute.
Waarheid, weifelloos en vast,
onomstootlijk (àls de brute
dommekracht, die niets verrast).
't Is geen Liefde, 't is geen Haat.
't Is het Wezen-dat-Bestaat.

[p. 74]

 

Wees een engel vast en klaar;

 

laat de stormen niet bedriegen

 

uw stil hart: ze liegen, liegen,

 

en hun dreigen is niet waar.

 

Wie niet vreest, verwint gevaar.

 

 

 

In ieder mensch hongert een ziel,

 

in ieder mensch worstelt een leven....

 

 

 

Alle menschen zijn stralen,

 

die iets van de zon verhalen,

 

de groote zon zijn ze niet....

 

 

 

Vertreed niet de kleinen: loop voorzichtig.

 

Het kleine is even als 't groote gewichtig.

 

De kleinen verliezen hun schuchtere lach

 

en de schamele bloem van hun schemerdag

 

voor de minachting van de grooten,

 

die ze verstooten.

 

 

 

Soms is het leven een wilde schrik,

 

soms is het een wijd verwonderen....

[p. 75]

 

(Aan A.V.)

 

Schatten gaardet gij

 

voor wie weet te vinden.

 

'k Ben er langs gegaan

 

als een blinde.

 

'k Zocht mijn eigen schat.

 

dikwijls in het donker,

 

maar toen ik die had,

 

zag ik weer 't geflonker

 

van een schoonheid, die als kind

 

mij ontroerde en vervoerde

 

en die ik na eigen strijden,

 

struikelen en lijden,

 

duizendvoudig wedervind.

 

 

 

Ik zoek een breede lijn

 

om mij te uiten,

 

soepel als rythmen zijn

 

van heuvels buiten.

 

 

 

Wie waarheid zoekt door argumenteering

 

is van een andere leering

 

dan ik.... Ik voel de waarheid

 

en mijn verstand komt achteraan met licht en klaarheid.

 

 

[p. 76]

 

Ach, ieder is eenzaam, alleen met God,

 

wij worden gedreven door 't wondere lot

 

en vinden elkander.

 

Alleen in Hem zijn de zielen één,

 

maar de wegen tot Hem gaan wij alleen

 

en met geen ander.

 

 

 

God heeft de roos niet liever dan de doren,

 

want beiden zijn gelijk uit Hem geboren.

 

 

 

Wij zijn onze eigen straf of belooning.

 

Alleen in ons hart troont de richtende Koning.

 

 

 

Zelfs leelijke, storende dingen

 

verand'ren in stemmen die zingen

 

in het koor van onze herinneringen.

 

 

 

Het Nieuwe vliegt naar onbekende horizon

 

en weet niet wat het zal bereiken.

 

Het Oude geeft wat het aan wijsheid won

 

vóór zijn bezwijken.