Weerlichten

[p. 30]

Lindeliedje.
III.

De linde geurt haar eeuwige droom.
De zomer is wel gekomen,
maar in mijn hart is het moe en loom
en mijn kracht is mij weggenomen.

De linde geurt als een innigheid,
die zichzelf verteert in het eigen hart,
en haar bescheiden aanminnigheid
glimlacht in stervenssmart.

De lindegeur hangt stil en vroom
in mijn kamertje. Nu komt de nacht.
En om mij weeft de lindedroom
haar glimlach zonder praal of pracht.