Een handvol gedichtjes voor brave kinderen

[p. 65]

30. De medelijdende knaap.

Ons gebuurvrouw heeft een jongen,
Hemel, wat rampzalig lot!
Gansch gebogcheld, en dan wordt hij
Nog door menig kind bespot.

En dan gaat het arme knaapje
Weenend naar zijn moeder heen,
En dan werpt er soms een jongen
Naar zijn rug nog met een steen.

Ach! wat heb ik medelijden
Met dat zwak gebogcheld kind,
Daar hem schier geen mensch op aarde
Dan zijne brave moeder mint.

[p. 66]

 

God 'k ben U zooveel verschuldigd,

 

'k Ben gezond en sterk en frisch,

 

Wijl het knaapje van ons buurvrouw

 

Zoo misvormd en lijdend is;

 

 

 

Maar ik wil U dankbaar wezen,

 

En gezondheid, kracht en moed

 

Voor den zwakken knaap besteden

 

Als hij onheil lijden moet.